سلیمان ماحوزی
ابوالحسن سلیمان بن عبدالله ماحوزی بحرانی (زاده: ۱۵ رمضان ۱۰۷۵ قمری، روستای دونج از ماحوز در بحرین - درگذشت:۱۱۲۱ قمری، بحرین) فقیه، محدث، خطیب و شاعر شیعه قرن یازدهم هجری بود.[۱]
زندگی ویرایش
شیخ ابوالحسن سلیمان بن عبداللَّه بن علی بن حسن بحرانی ماحوزی، معروف به محقق بَحرانی از بزرگان علمای امامیه در نیمه رمضان ۱۰۷۶ ق به دنیا آمد. او در علم حدیث، رجال، تاریخ و سیره تبحُّر داشت. سید هاشم بحرانی صاحب تفسیر برهان و شیخ احمد بحرانی از تلامذه او بودند. وی در ۷ سالگی حافظ کل قرآن و در ده سالگی تحصیل را آغاز کرد و برای ادامه تحصیل به اصفهان و شیراز آمد. وی در اصفهان به جمع شاگردان مجلسی پیوست.
وی در ۱۷ رجب ۱۱۲۱ در ۴۶ سالگی درگذشت.
اثرها ویرایش
تألیفات وی حدود ۱۲۰ اثر شمارش شده‌است، در علوم مختلف مثل کلام، فلسفه، ادبیات، لغت، فقه، اصول، منطق و رجال دارد. تألیفات وی در رجال و درایه ۲۱ جلد است. از کتب رجالی وی به معراج اهل الکمال الی معرفة الرجال می‌توان اشاره کرد. وی ار نویسندگان چهل حدیث است. از جمله آثار وی:
- رساله شمسیه (شرح حدیث رد الشمس)
- الاشارات فی الکلام
- الشفاء فی الحکمة النظریه
- المعراج
منابع ویرایش
- ↑ علی راد (آذر و دی ۱۳۸۴ - شماره ۹۵). «علامه ماحوزی؛ محدثی فرزانه از بحرین». آینه پژوهش. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)[پیوند مرده]
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سلیمان ماحوزی موجود است. |
