ابوالحسن طبری طبیبی دانشور و از شاگردان محمد زکریای رازی بوده‌است.

وی در ری می‌زیسته‌است و اهل منطقه ترنجه مابین شهر بابل و آمل در طبرستان بوده‌است. وی در ابتدا پزشک مخصوص ابوعبدالله بریدی حاکم اهواز بود و بعد از مرگ وی در حدود ۹۷۰ میلادی پزشک دربار رکن‌الدوله دیلمی شد. کتاب پزشکی او که به المعالجات البقراطیه معروف است، از بهترین و سودمندترین کتاب‌های پزشکی خوانده شده‌است. او پیرو نظریه مشهور بقراط و جالینوس و زکریای رازی که «طبیب باید فلسفه بداند، طبیب فاضل باید فیلسوف هم باشد» بوده‌است. .[۱] ابوالحسن طبری به رغم خدمت در دستگاه امیران و گرفتاری‌های ناشی از آن، فرصت سفر نیز بسیار یافته، از شهرهای بسیار دیدن کرده و از آزموده‌های گروه‌های گوناگون مردم استفاده جسته‌است. وی در طبرستان، ری، اهواز، آبادان، بصره، بغداد، موصل و شام به‌سر برده‌است.[۲]

آثار و از نگاه دیگران ویرایش

ابن ابی‌اصیبعه و نجیب‌الدین سمرقندی آثار وی را ستوده‌اند. در ۱۹۰۵ میلادی محققان شهر هیرشبرگ ان در برگشتراسه نخستین بار از اهمیت ابوالحسن طبری و این اثر او در تاریخ پزشکی سخن گفتند. به گفته این متن، ابوالحسن پزشکی آزموده و مبتکر بوده که ارزش دانش او و به ویژه نظریاتش دربارهٔ بیماری‌های چشم، کاملاً ناشناخته مانده‌است. در ۱۹۲۷ میلادی محمد رهاب، پس از آنکه زیگریست هنری ارنست استاد انستیتوی پزشکی دانشگاه لایپزیگ توجه او را به ابوالحسن طبری و نسخه خطی این اثر او در مونیخ جلب کرد، بخشهایی از آن و به ویژه بخش مهمی از مقاله هفتم دربارهٔ بیماری‌های پوستی را به زبان آلمانی درآورد. از آن تاریخ، دانشمندان اروپایی با این پزشک ایرانی و نوآوری‌های او آشنا یی یافتند. پژوهشهای نوین، چهره ابوالحسن طبری را به عنوان جست و جوی گری پی گیر، آشکار ساخت.[۳]

  • المعالجات البقراطیة: برخی از نسخه‌های خطی این اثر در سلیمانیه، بادلیان و نیز در کتابخانه شماره یک مجلس شورای اسلامی نگهداری می‌شود. نسخه ای نیز به خط نفیس بن عوض کرمانی، مشهور، در کتابخانه محیط طباطبایی وجود دارد
  • رساله فی ذکر القاروره: نسخه ای از این اثر در دانشگاه تهران وجود دارد
  • علاج الاطفال، نسخه ای از این اثر در دانشگاه تهران نگهداری می‌شود
  • ۴. مقاله فی طب العین نسخه ای از این اثر در شهر حلب نگهداری می‌شود
  • العین فی المعالجات
  • القرابادین

پانویس ویرایش

  1. پرویز سپیتمان، صفحهٔ ۹۹
  2. دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۳۴۴، به قلم محمدعلی مولوی
  3. دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۳۴۴، به قلم محمدعلی مولوی

منابع ویرایش

پرویز سپیتمان (اذکائی) (۱۳۸۴)، «زمینه تاریخی»، حکیم رازی، تهران: طرح نو، شابک ۵-۸۳-۷۱۳۴-۹۶۴

جستارهای وابسته ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش