اسماعیل شیشه‌گران
اسماعیل شیشه‌گران (زادهٔ ۱۳۳۴ در تهران – درگذشتهٔ ۲۲ بهمن ۱۳۹۸ در تهران) نقاش، طراح و گرافیست اهل ایران بود.
| اسماعیل شیشه‌گران | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۳۴ تهران |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | طراحی گرافیک |
| خویشاوندان | کوروش شیشهگرانبهزاد شیشه‌گران |
زندگی ویرایش
اسماعیل شیشه‌گران در سال ۱۳۳۴ در تهران متولد شد. او دوران کودکی‌اش را در خیابان خوش تهران و در خانواده‌ای پرجمعیت و ساده سپری کرد. وی دیپلم نقاشی خود را از هنرستان هنرهای زیبای تهران گرفت و به رشتهٔ کارشناسی گرافیک دانشکدهٔ هنرهای تزئینی راه یافت. همزمان با انقلاب سال ۱۳۵۷ و تعطیلی دانشگاه، تحصیلاتش با ۱۰ واحد درسی ناتمام ماند. برادرانش بهزاد و کوروش شیشه‌گران نیز از نقاشان و گرافیست‌های تأثیرگذار معاصر ایران هستند. در طول زندگی هنری اسماعیل شیشه‌گران، چندین نمایشگاه انفرادی نقاشی، گرافیک و طراحی از جمله: «صلح»، «پایان قرن»، «سیگار»، «سکوت»، «جام‌جهانی فوتبال»، «خاکستر»، «دوچرخه» و شرکت در بیش از ۴۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از ایران به چشم می‌خورد.[۱]
از او به عنوان «هنرمندی که آرمان‌خواهی را سرلوحهٔ کار داشت و همچنان با این عقیده از خود و هنرش پاسداری می‌کند» یاد شده‌است.[۲]
طرح‌ها و پوسترهای سیاسی ویرایش
از حدود سال ۱۳۵۵، اسماعیل شیشه‌گران به همراه برادرانش، به تولید پوسترهایی با مضامین اجتماعی یا سیاسی پرداختند. «آزادی زندانیان سیاسی»، «آزادی قلم»، «جعمه سیاه» و … از جمله عناوین پوسترهایی است که در روزهای انقلاب ۱۳۵۷ ایران بر دیوار شهر و در دست مردم معترض در خیابان‌ها مشاهده می‌شد. با پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، پوسترهای برادران شیشه‌گران رونق بیشتری پیدا کرد و در و دیوار شهر را پوشانده بود. روند تولید این پوسترها تا ابتدای سال ۱۳۶۰ ادامه داشت.[۱][۳][۴]
زندان ویرایش
در سال ۱۳۶۰ طراحی‌های سیاسی اجتماعی، برادران شیشه‌گران را روانهٔ زندان می‌کند.[۱] اسماعیل شیشه‌گران ۳۹۵ روز را در زندان سپری می‌کند. او که کارهای سفارشی را نمی‌پذیرفت در سال ۱۳۶۵ نیز ۲۷۰ روز را در زندان می‌گذراند. او دراین مورد گفته‌است: «گفتند تو آدم نشدی! مثل اینکه نمی‌خواهی آدم بشوی.»[۵]
آثار ویرایش
از آثار و فعالیت‌های اسماعیل شیشه‌گران، برپایی چندین نمایشگاه انفرادی نقاشی، گرافیک و طراحی با مضامین اجتماعی و سیاسی، با عناوینی نظیر است:[۶]
- صلح
- پایان قرن
- سیگار
- سکوت
- جام جهانی فوتبال
- خاکستر
- دوچرخه
- شرکت در بیش از ۴۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از ایران.
- طراحی ده‌ها پوستر سیاسی اجتماعی از سال ۱۳۵۷، بدون سفارش دهنده، که در داخل و خارج از ایران به‌طور گسترده به نمایش درآمد.
- چاپ تعدادی از پوسترهای شیشه‌گران در کتاب Graphis Poster
- شرکت در بینال ورشو، یوکوهاما ژاپن و سوئیس
درگذشت ویرایش
اسماعیل شیشه‌گران روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۹۸ در سن ۶۴ سالگی، بر اثر سکته قلبی در تهران درگذشت.[۷][۸][۹]
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «اسماعیل شیشه‌گران، نقاش و گرافیست متعهد درگذشت». رادیو زمانه. ۲۰۲۰-۰۲-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۵.
- ↑ آوام (۲۰۱۷-۱۰-۳۱). «اسماعیل شیشه گران، روزی که آهنگ هر حرف زندگیست». مجله آوام. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ فوریه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۵.
- ↑ «مجله رنگ | مجله الکترونیکی طراحان گرافیک ایران». www.rangmagazine.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ سپتامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۵.
- ↑ «فریادهای ماندگار (کورش، بهزاد و اسماعیل شیشه گران)». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۵.
- ↑ ژینوس تقی‌زاده (۳۱ خرداد ۱۳۹۶). «آنکه گفت نه». آفتاب - بیست‌وهشتمین شمارهٔ ماهنامهٔ شبکه آفتاب. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ مه ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۱۵ فوریه ۲۰۲۰.
- ↑ «گالری اینفو: اسماعیل شیشه‌گران». galleryinfo.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۵.
- ↑ «اسماعیل شیشه‌گران درگذشت». بانی فیلم. ۲۰۲۰-۰۲-۱۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۵.
- ↑ «یکی از مردم». ایران آنلاین | اخبار ایران و جهان | Iran Online. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۵.
- ↑ «اسماعیل شیشه‌گران نقاش و طراح گرافیک درگذشت». همشهری آنلاین. ۲۰۲۰-۰۲-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۱۵.