ایلیوشین ایل-۴۰
ایلیوشین ایل-۴۰ (به روسی: Ил-40) (نام گزارش شده ناتو: بِرونی[۱][الف]) یک هواپیمای زرهی برای حمله زمینی با موتور جت ساخت شوروی بود. نمونه اولیه آن در سال ۱۹۵۳ پرواز کرد و بسیار موفقیت آمیز بود به جز زمانی که جنگ‌افزارهای خود را شلیک کرد، زیرا گازهای احتراق آن‌ها، جریان هوا را به داخل موتورها مختل می کرد و باعث بی‌آتش شدن موتورها یا سکسکه می شد. رفع این مشکل بیش از یک سال طول کشید و شامل تغییر اساسی در شکل ورودی‌های هوای موتور به سمت جلوی هواپیما و جابجایی اسلحه‌ها از نوک دماغه تا پایین بدنه، درست در پشت چرخ دماغه بود. این هواپیما که اکنون از جلو شبیه یک تفنگ ساچمه ای دو لول است، در سال ۱۹۵۵ سفارش داده شد. تنها پنج فروند هواپیمای تولیدی تکمیل شده بود تا اینکه کل برنامه در اوایل سال ۱۹۵۶ لغو شد، زمانی که نیروی هوایی شوروی دکترین حمایت هوایی نزدیک خود را به نفع سلاح های هسته ای تاکتیکی در میدان نبرد کنار گذاشت.
| ایل-۴۰ | |
|---|---|
| |
| ایلیوشین ایل-۴۰پی، دومین نمونه ساخته شده | |
| کاربری | هواگرد تهاجمی |
| کشور سازنده | اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی |
| تولیدکننده | ایلیوشین |
| نخستین پرواز | ۷ مارس ۱۹۵۳ |
| وضعیت | نمونه اولیه |
| تعداد ساخته‌شده | ۷ |
مشخصات (ایل-۴۰پی) ویرایش
داده‌ها از OKB Ilyushin: A History of the Design Bureau and its Aircraft,[۲] The Osprey Encyclopedia of Russian Aircraft from 1875–1995[۱]
ویژگی‌های کلی
- خدمه: ۲
- طول: ۱۷٫۲۱۵ متر (۵۶ فوت ۶ اینچ)
- پهنای بال: ۱۷ متر (۵۵ فوت ۹ اینچ)
- ارتفاع: ۵٫۷۶ متر (۱۸ فوت ۱۱ اینچ)
- مساحت بال‌ها: ۵۴٫۱ متر مربع (۵۸۲ فوت مربع)
- ماهی‌واره: root: مؤسسه مرکزی اروهایروداینامیکس SR-Yus-12 ; tip: TsAGI SR-11-12[۳]
- وزن خالی: ۸٬۵۰۰ کیلوگرم (۱۸٬۷۳۹ پوند)
- وزن ناخالص: ۱۶٬۶۰۰ کیلوگرم (۳۶٬۵۹۷ پوند)
- بیشترین وزن برخاست: ۱۷٬۶۰۰ کیلوگرم (۳۸٬۸۰۱ پوند)
- پیشرانه هواگرد: ۲ عدد موتور توربوجت Tumansky RD-9V، با پیشرانه ۲۵٫۵ کیلونیوتن (۵٬۷۳۰ پوند-نیرو) each dry, ۳۱٫۹ کیلونیوتن (۷٬۱۷۰ پوند-نیرو) با پس‌سوز
عملکرد
- حداکثر سرعت: ۹۹۳ کیلومتر بر ساعت (۶۱۷ مایل بر ساعت؛ ۵۳۶ گره)
- بُرد: ۱٬۳۲۰ کیلومتر (۸۲۰ مایل؛ ۷۱۳ مایل دریایی) (با تانکرهای قابل حمل)
- حداكثر ارتفاع: ۱۱٬۶۰۰ متر (۳۸٬۱۰۰ فوت)
- بارگیری بال: ۳۱٫۵ کیلوگرم بر متر مربع (۶٫۵ پوند بر فوت مربع)
جنگ‌افزار
- سلاح‌ها ** ۴ × AM-23 23 mm cannon در نوک بدنه.
- ۱ × AM-23 23 mm cannon in remotely controlled rear turret
- آویزگاه‌های حمل سلاح: ۴ محوطه بارگیری زیر بال حامل بمب، راکت یا تانکرهای قابل رهاسازی
- بمب‌ها: بمب‌های تا ۱٬۴۰۰ کیلوگرم (۳٬۱۰۰ پوند) در ۴ محفظه تعبیه شده در بال‌ها
همچنین ببینید ویرایش
توسعه مرتبط
هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه
یادداشت ویرایش
- ↑ Brawny
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Gunston, William ‘Bill’ (1995). The Osprey Encyclopedia of Russian Aircraft from 1875–1995. London: Osprey Aerospace. p. 116. ISBN 1-85532-405-9.
- ↑ Gordon, Yefim; Komissarov, Dmitriy; Komissarov, Sergey (2004). OKB Ilyushin: A History of the Design Bureau and its Aircraft. London: Ian Allan. pp. 67–75. ISBN 1-85780-187-3.
- ↑ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Retrieved 16 April 2019.