بتیسکف تریسته (به انگلیسی: Bathyscaphe Trieste) یک زیردریاپیما از نوع بثی‌سکف بود که طول آن ۵۹ فوت ۶ اینچ (۱۸٫۱۴ متر) بود. این کشتی در سال ۱۹۵۳ ساخته شد. طراحی تریسته سویسی و ساخت آن در ایتالیا انجام شد و دو خدمه آن توانستند عمیقترین عمق غواصی شده ۱۰۹۱۱ متر را در عمیق‌ترین نقطه آقیانوس‌های زمین در گودال چلنجر در درازگودال ماریانا در نزدیکی گوآم را به انجام برسانند. در ۲۳ ژانویه ۱۹۶۰، ژاک پیکار (پسر اگوست پیکار) و ستوان نیروی دریایی ایالات متحده دان والش به اهداف پروژه نکتون دست یافتند.

بتیسکف تریسته
The bathyscaphe Trieste
پیشینه
مالک
آغاز کار: ۲۶ اوت ۱۹۵۳
مشخصات اصلی
وزن: ۵۰ تن بزرگ (۵۱ تن)
درازا: ۵۹ فوت ۶ اینچ (۱۸٫۱۴ متر)
پهنا: ۱۱ فوت ۶ اینچ (۳٫۵۱ متر)
آبخور: ۱۸ فوت ۶ اینچ (۵٫۶۴ متر)

تریسته اولین وسیله دارای خدمه بود که به عمق گودال چلنجر رسید.[۱]

در ۲۳ ژانویه ۱۹۶۰ دان و ژاک پیکارد، اقیانوس‌شناس سوئیسی که زیردریایی تریسته را به کمک پدرش اوت پیکارد طراحی کرده بود، عملیات خود را آغاز کردند. این دو کاوشگر به آهستگی به عمق تاریکی فرورفتند. شناور تریسته طوری طراحی شده بود که بتواند فشار فوق‌العاده زیاد آب در عمق زیاد را دوام بیاورد. این شناور طوری ساخته‌شده بود که بتواند فشاری ۱۰۰۰ برابر بیشتر از فشار در سطح آب را تحمل کند اما هیچ‌وقت اثبات حداکثر توان تاب آوردنش در چنین عمقی، تست نشده بود. در نهایت دان و ژاک موفق شدند در حدود عمق ۱۱ کیلومتری، به کف خندق ماریانا برسند.[۲]

منابع ویرایش

  1. "First Trip to the Deepest Part of the Ocean The Bathyscaphe Trieste carried two hydronauts to the Challenger Deep in 1960". Geology.com. 2005-2015 Geology.com. Archived from the original on 30 November 2017. Retrieved 27 April 2015.
  2. ربکا مورل (۷ آذر ۱۴۰۲). «مردی که به عمیق‌ترین نقطه روی زمین رسید». بی‌بی‌سی. دریافت‌شده در ۹ دسامبر ۲۰۲۳.

پیوند به بیرون ویرایش