بخور بحری یا عود بحری در زبان بومیان جنوب به بخور آبی یا عابد الماء که به معنی بنده آب ترجمه می‌شود. بخور بحری را زمانی که ملوانان و ناخداها برای مدت طولانی در دریا بودند بر روی عرشه کشتی یا لنج می‌سوزاندند. مواد تشکیل دهنده آن بیشتر نوعی چوب و ریشه گیاهان و مواد خرد سنگ مانند است. بخور بحری علاوه بر بوی خوش دارای خواص درمانی بسیاری است[۱] و همچنین از دریازدگی جلوگیری می‌کند. بخور بحری نقشی مهم در علوم غریبه و دعانویسی یهودیان و مسلمانان دارد.
