بریز سولِی، گاهی brise-soleil (تلفظ فرانسوی: ​[bʁi:z sɔlɛj] از زبان فرانسه) یا آفتاب‌شکن یک عنصر معماری در ساختمان است که افزایش حرارت در داخل ساختمان را کاهش می‌دهد و این کار را با منحرف کردن نور خورشید انجام می‌دهد.[۱] برایس سولیل‌ها می‌توانند شامل انواعی از سازه‌های دائم سایه‌بانی باشند اعم از نوع ساده بتنی در قالب‌های مشبک رایج معرفی شده توسط لوکوربوزیه تا نمونه‌های ابداعی با مکانیسم بال مانند سانتیاگو کالاتراوا برای موزه هنر میلواکی یا نمونه مکانیکی در انیستیتو جهان عرب توسط ژان نوول که در واقع دستگاه‌هایی هستند که با حرکت خودشان ایجاد الگوهای جدید می‌کنند.

یک آفتاب‌شکن معمولی در گالری زیرزمینی پارک مجسمه یورکشایر. این عکس در یک ظهر ماه آوریل گرفته شده بود و کمی پس از اعتدال بهاری است. توجه داشته باشید که چگونه بالای شیشه در سایه است. در طول گذر از فصل تابستان، سایه آفتاب ظهر روی شیشه بزرگتر خواهد شد.

آفتاب‌شکن در تعریف فرمی، یک سطح گسترش‌یافته از سمت آفتاب‌گیر نمای یک ساختمان است و بیشتر برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد در طول تابستان برای نماهایی با مقدار زیادی شیشه استفاده می‌شود. برایس سولیل‌ها در زمینه گرمایش منفعل در مقابل لوورها عملکرد بهتری دارند. اغلب لوورها در زاویه تند آفتاب تابستان سایه خوبی ایجاد نمی‌کنند همچنین به آفتاب مایل زمستان نیز اجازه ورود مناسب نداده و فرایند گرمایش غیرفعال خورشیدی به درستی انجام نمی‌شود.[۲]

نگارخانه ویرایش

جستارهای وابسته ویرایش

لینک‌های خروجی ویرایش

منابع ویرایش

  1. پیتر Borden گیل; مردیت مایکل, eds. (2012).
  2. Tolson, Simon (2014).