برونو باور

تاریخ‌نگار، الهی‌دان، و فیلسوف آلمانی

برونو باور (به آلمانی: Bruno Bauer) ‏(۶ سپتامبر ۱۸۰۹–۱۳ آوریل ۱۸۸۲) یک فیلسوف و تاریخدان آلمانی بود. به عنوان یکی از شاگردان هگل او یک خردگرای رادیکال در زمینه فلسفه، سیاست و نقد انجیل بود. او بعد از تحقیق در منابع عهد جدید، و با توجه به جهت‌گیری یونانی‌دوستی هگل، نتیجه‌گیری کرد که مسیحیت اولیه بیشتر از یهودیت به فلسفه یونان باستان (رواقیون) وامدار است.[۱]

برونو باور
برونو باور
زادهٔ۶ سپتامبر ۱۸۰۹
آیزنبرگ، Saxe-Altenburg
درگذشت۱۳ آوریل ۱۸۸۲ (۷۲ سال)
Rixdorf , برلین، امپراتوری آلمان
دورهفلسفه سده نوزدهم
حیطهفلسفه غربی
مکتبخردگرایی آلمانی
علایق اصلی
الهیات، سیاست
ایده‌های چشمگیر
Early Christianity owed more to رواقی‌گری سپس به یهودیت

باور همچنین مشهور به ارتباط و سپس گسست از اندیشه کارل مارکس و فردریش انگلس، و حرکت به سوی اندیشه نیچه و ماکس اشتیرنر است. او در دهه ۱۸۴۰ کار روی یک سری فرضیه را آغاز کرد که عیسی را یک شخص غیر تاریخی حاصل ادغام الهیات یهودی، یونانی و رومی می‌دانست.[۲] او از نخستین مدعیان نظریه افسانه بودن مسیح بود.[۳]

پانویس ویرایش

  1. Christus Und Die Caesaren, Der Ursprung Des Christenthums Aus Dem Römischen Griechenthum
  2. دورانت، ویل. Caesar and Christ. New York: Simon and Schuster. 1972
  3. "The Quest for the Historical Jesus"