تایباد

شهری در استان خراسان رضوی

تایْباد از شهرهای استان خراسان و مرکز شهرستان تایباد است، این شهر در شرق استان خراسان رضوی در نزدیکی مرز ایران و افغانستان قرار دارد.

تایباد
طیبات، یوسف‌آباد
کشور ایران
استانخراسان رضوی
شهرستانتایباد
بخشمرکزی
نام(های) دیگرنام اصلی تایباد همانطور که در لهجه مردم محلی هم وجود دارد از تی باد به معنای سمت باد گرفته شده به دلیل بادخیز بودن منطقه، مانند شهرهای مجاور همچون باخرز که از بادهرز و بادغیس که از بادخیز برگردان شده است البته در گذشته تایباد با نام‌های طیبات به معنی شهر پاکان نیز خوانده می‌شده‌است
مردم
جمعیت۵۶٬۵۶۲ نفر (۱۳۹۵)
رشد جمعیت۸٪+ (۵سال)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۸۰۶ متر[۱]
اطلاعات شهری
شهردارمهرداد کریم زاده
ره‌آوردزیرهٔ سبز، خربزه، زعفران، عرقیات.
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۵۱۵۴۵۲ و ۰۵۱۵۴۵۳
وبگاه
شناسهٔ ملی خودرو ایران ۳۲ هـ
کد آماری۱۳۵۷
تایباد بر ایران واقع شده‌است
تایباد
روی نقشه ایران
۳۴°۴۴′۲۴″شمالی ۶۰°۴۶′۳۲″شرقی / ۳۴٫۷۴۰۰°شمالی ۶۰٫۷۷۵۶°شرقی / 34.7400; 60.7756

نام شهر برگرفته از تی باد است باتوجه به بادی که از گذشته وجودداشته و به شکل امروزی تایباد تغییر یافته است. بمانند باخرز که از بادهرز آمده یا بادغیس که از با خیز آمده است [۲] این شهر در ۶۰ کیلومتری جنوب تربت جام و ۲۲۵ کیلومتری جنوب شرقی مشهد واقع شده‌است. ارتفاع این شهر از سطح آب‌های آزاد ۸۰۶ متر گزارش شده‌است. این شهر در مسیر ارتباطی تربت جام و فریمان به مشهد متصل می‌شود. زبان مردم شهر تایباد فارسی است.

جمعیت ویرایش

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۵۶٬۵۶۲ نفر (در ۱۴٬۹۹۶ خانوار) با ترکیب جمعیتی ۲۸٬۹۸۱ نفر مرد و ۲۷٬۵۸۱ نفر زن بوده‌است.[۳]

مشاهیر ویرایش

علی بن حسن باخرزی[۴] فقیه شافعی،نویسنده و شاعر عربی

سیف الدین باخرزی[۵]،شاعر و صوفی قرن 6 و7

زین الدین ابوبکر تایبادی،صوفی و شاعر

ابوالمشعر مالینی ،محدث

ابوالمفاخر یحیی باخرزی،صوفی و نگارنده کتاب اوراد الاحباب و فصوص الآداب

صولت السلطنه هزاره

اماکن تاریخی، آثار باستانی و جهانگردی ویرایش

آثار ثبت‌شده ویرایش

منابع ویرایش

  1. مختصات و ارتفاع
  2. «تایباد». موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۰-۲۲.
  3. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
  4. شهاب‌الدین ابی عبدالله یاقوت حموی (۱۹۷۷)، معجم‌البلدان، بیروت: دارصادر، ص. ج۱، ص۳۱۶
  5. تاریخ جهانگشای جوینی،تصحیح محمد قزوینی،ص642.

پیوند به بیرون ویرایش