تشدید نشانه‌ای است در خط عربی و خط فارسی که اگر بر روی حرفی از کلمه‌ای بیاید آن حرف باید دو بار خوانده شود، مانند معطّر که به شکل مُ/عَط/طَر خوانده می‌شود. این حرکت که باعث دو بار خوانده شدن یک حرف می‌شود؛ هنگامی روی یک حرف قرار می‌گیرد که دو حرف یکسان که یکی بدون حرکت و دیگری دارای حرکت است، کنار هم بیایند. در نوشتار، یکی از آن دو حرفِ یکسان نوشته می‌شود و روی آن نشانه تشدید گذاشته می‌شود.

علامت تشدید به شکلی که توسط رایانه برای قرارگیری بر روی حروف تعریف می گردد.

پیدایش ویرایش

این نشانه، کوچک شده حرف "س" است که ابتدای کلمه "شَدَّة" عربی است. نشانۀ تشدید در قرن هجدهم میلادی توسّط الخلیل بن احمد برای نگارش اشعار پدید آمد و جایگزین نشانۀ نقطه گردید که تا پیش از این بجای تشدید بکار می رفت.[۱]

یونی کُد آن 0651 بوده و به منظور تایپ آن، با صفحه کلید فارسی هنگامی که مکان نما درست بعد از حرف تشدید دار قرار دارد با فشار دادن دو کلید   این نشانه بر بالای آن حرف درج میگردد.

منابع ویرایش

  1. Ohlander, Erik S.; Versteegh, Kees (1999-03). "The Arabic Language". Language. 75 (1): 215. doi:10.2307/417554. ISSN 0097-8507. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)