تغییر شکلهای افزایشی
در مکانیک جامدات، تجزیه و تحلیل پایداری خطی یک جسم الاستیک با استفاده از روش تغییر شکلهای افزایشی که بر پایه روش تغییر شکلهای محدود است، مورد مطالعه قرار می‌گیرد.[۱] از روش تغییر شکل افزایشی می‌توان برای حل مشکلات استاتیکی،[۲] شبه استاتیکی[۳] و مسایل وابسته به زمان استفاده کرد.[۴] معادلات حاکم بر حرکت از معادلات حاکم برمکانیک کلاسیک مانند ثابت بودن جرم و تعادل اندازه حرکت خطی و زاویه ای هستند که پیکربندی تعادل مواد را فراهم می‌کنند.[۵] چارچوب اصلی ریاضی مربوطه در کتاب اصلی ریموند اوگدن، تغییر شکلهای الاستیک غیر خطی، و در کتاب بیو ،[۶]مکانیک تغییر شکلهای تدریجی، که مجموعه ای از مقالات اصلی او است، می‌باشد.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ Ogden, R. W. (1997). Non-linear elastic deformations (Corr. ed.). Mineola, N.Y.: Dover. ISBN 978-0-486-69648-5.
- ↑ Mora, Serge (2010). "Capillarity Driven Instability of a Soft Solid". Physical Review Letters. 105 (21): 214301. doi:10.1103/PhysRevLett.105.214301. PMID 21231307.
- ↑ Holzapfel, G. A.; Ogden, R. W. (31 March 2010). "Constitutive modelling of arteries". Proceedings of the Royal Society A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences. 466 (2118): 1551–1597. doi:10.1098/rspa.2010.0058.
- ↑ Gower, A.L.; Destrade, M.; Ogden, R.W. (December 2013). "Counter-intuitive results in acousto-elasticity". Wave Motion. 50 (8): 1218–1228. doi:10.1016/j.wavemoti.2013.03.007.
- ↑ Gurtin, Morton E. (1995). An introduction to continuum mechanics (6th [Dr.]. ed.). San Diego [u.a.]: Acad. Press. ISBN 978-0-12-309750-7.
- ↑ Biot, M.A. (April 2009). "XLIII". The London, Edinburgh, and Dublin Philosophical Magazine and Journal of Science. 27 (183): 468–489. doi:10.1080/14786443908562246.