تپه حاجی فیروز

تپه حاجی فیروز مربوط به ۵۵۰۰ قبل از میلاد است و در شهرستان نقده، بخش محمدیار، دهستان حسنلو، واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۹۰۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

تپه حاجی فیروز
ماکتی از خانه‌های باستانی سکونتگاه تپه حاجی فیروز-نگهداری شده در موزه ایران باستان
نام	تپه حاجی فیروز
کشور	ایران
استان	استان آذربایجان غربی
شهرستان	شهرستان نقده
بخش	محمدیار
اطلاعات اثر
نوع بنا	تپه باستانی
کاربری	سکونتگاه
کاربری کنونی	آثار باستانی قبل میلاد
دیرینگی	۵۵۰۰ پیش از میلاد
دورهٔ ساخت اثر	دوره پیش از تاریخ
مالک فعلی اثر	وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت	۲۲۹۰۸
تاریخ ثبت ملی	۷ خرداد ۱۳۸۷
تپه حاجی فیروز روی نقشه ایران ۳۶٫۹۹۴۴°شمالی ۴۵٫۴۷۴۴°شرقی / 36.9944; 45.4744

ظرف شراب متعلق به حدود ۴٬۵۰۰ سال پیش از میلاد در تپه حسلنو نقده به عنوان نخستین وسیله شراب سازی موجود در دوران نوسنگی کشف گردید. از مهمترین آثار این تپه باستانی جام طلای حسنلو می‌باشد که از آثار باستانی ارزشمند ایران است.

تپه حاجی فیروز محوطهٔ کلیدی دوران نوسنگی در درهٔ اشنویه-نقده است که با فرهنگ حسونا در میانرودان همزمان بوده‌است. مانند دیگر محوطه‌های معاصر در ایران، حاجی فیروز روستایی کوچک با خانه‌های تک‌خانواده‌ای (خانوادهٔ هسته‌ای) بوده‌است و ساکنان آن مردگانشان را در زیر کف همان خانه‌ها دفن می‌کرده‌اند. در کل ۱۸ بنای چهارضلعی، هر یک به مساحت بین ۲۷ تا ۳۸ مترمربع، در حاجی فیروز یافت شده‌است. تیغه‌ای کوتاه این خانه‌ها را به دو بخش تقسیم می‌کرده که یکی (که جزئیات تمیزتر و تزئینات داشته) برای زندگی و دیگری برای کار و فعالیت به کار می‌رفته‌است. دیوارها از خشت‌های نامنظم به ضخامت ۴۰ سانتی‌متر ساخته شده‌اند و در ضلع شرقی ساختمان‌ها (جهت وزش بادِ غالب)، دیواره‌ای کوتاه و بدون سقف قرار دارد. جهت درهای ورودی نیز برای دوری از باد غربی به سمت شرق بوده‌است. سقف بناهای حاجی فیروز احتمالاً مسطح و از لایه‌های نی و گل بر روی تیرهای چوبی کوچک بوده‌است.

جستارهای وابسته

• گاه‌شمار تاریخ ایران از غارنشینی تا ظهور هخامنشیان
• فهرست آثار ملی ایران
• سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری