ویکی‌پدیا

جورج دبلیو. آلدریج

سیاستمدار آمریکایی

جورج واشینگتن الدریج دوم (George Washington Aldridge II) (زاده ۲۸ دسامبر ۱۸۵۶ – درگذشت ۱۳ ژوئن ۱۹۲۲)، سیاستمدار برجسته و رئیس حزب جمهوری‌خواه از ایالت نیویورک بود.

جورج واشینگتن الدریج دوم
جمع‌آورنده بندر نیویورک
دوره مسئولیت
۱۹۲۱ – ۱۹۲۲
رئیس‌جمهوروارن جی. هاردینگ
پس ازByron R. Newton
پیش ازHenry C. Stuart
کمیسیونر ایالت نیویورک در کارهای عمومی
دوره مسئولیت
۲ ژانویه ۱۸۹۵ – ۱۶ ژانویه ۱۸۹۹
پس ازEdward Hannan
پیش ازJohn Nelson Partridge
۴۳مین شهردار راکستر
دوره مسئولیت
۱۸۹۴ – مارس ۱۸۹۵
پس ازRichard J. Curran
پیش ازMerton E. Lewis
اطلاعات شخصی
زاده۲۸ دسامبر ۱۸۵۶
میشیگان سیتی، ایندیانا
درگذشته۱۳ ژوئن ۱۹۲۲ (۶۵ سال)
هریسون، نیویورک، U.S.
حزب سیاسیجمهوری‌خواه
همسر(ان)Mary Josephine MacNamara
فرزندان۱
والدینGeorge Washington Aldridge Sr.

اوایل زندگی ویرایش

الدریج در ۲۸ دسامبر ۱۸۵۶ در میشیگان، ایندیانا متولد شد. در دوران نوزادی، والدینش به راچستر، نیویورک نقل مکان کردند، جاییکه بعدها پدرش، جورج واشینگتن الدریج پدر (۱۸۳۳–۱۸۷۷) سی و هشتمین شهردار راچستر از ۱۸۷۳ تا ۱۸۷۴ شد.[۱]

او قبل از حضور در کالج علوم دینی کری در اوکفیلد، نیویورک، در مدارس دولتی راچستر تحصیل کرد و سپس در مؤسسه نظامی د گراف در راچستر، ادامهٔ تحصیل داد.

حرفه ویرایش

در ۱۸۸۳، او به عضویت هیئت اجرایی راچستر درآمد و سه بار دیگر نیز انتخاب شد و بیش از یازده سال در آنجا خدمت کرد. از ۱۸۹۴ تا مارس ۱۸۹۵، او به عنوان شهردار راچستر، نیویورک مشغول به کار و در آنجا به عنوان سازنده بزرگ شهر مشهور شد، جاییکه «او از راچستر، یک شهر واقعی، همانند یک الگو، با خیابان‌های تمیز، پلیس‌های توانا و کارآمد و مأموران آتش‌نشانی ساخت. ساختن یک شهر شامل بسیاری از مسائل قراردادی، قرارهای زیاد، کلمات محبت‌آمیز مفید زیادی که باید در یک ربع گفته می‌شد، بود، جاییکه برای افراد مناسب باشد». زمانی که، مرتون ای لوئیس برای فعالیت، جانشین الدریج شد، نامزدی که او برای جانشینی خود انتخاب کرده بود هیرام ادگرتون، در برابر قاضی دادگاه شهری، از جورج ای وارنر دموکرات، شکست خورد.[۲]

سرپرستی امور عمومی ویرایش

در ۱۸۹۵، او توسط فرماندار (و معاون سابق رئیس‌جمهور ایالات متحده) لوی پی مورتون، به عنوان سرپرست امور عمومی منصوب شد و تا ۱۶ ژانویه ۱۸۹۹ این کار را انجام داد.[۳][۴] زمانی که در آن مقام بود، به دنبال نامزدی از طرف جمهوری‌خواهان برای جانشینی مورتون در فرمانداری بود، اما نامزدی را به نماینده ایالات متحده، فرانک اس بلک که بعدها به عنوان فرماندار انتخاب شد، واگذار کرد. با این حال، به عنوان مأمور عالی‌رتبه، ۹٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار «از طریق او به هدر رفت و این سابقه او با سوء مدیریت فاحش، بی کفایتی و اتلاف پول همراه بود». جانشین بلک، فرماندار تئودور روزولت، کمیسیونی را برای پژوهش دربارهٔ الدریج تعیین کرد، اما «هیچ اتهام جنایی مشاهده نشد، اگرچه یافته‌ها دربارهٔ او کامل نبود».[۵][۶] در ۱۹۰۲، الدریج به عنوان دبیر کمیسیون راه‌آهن دولتی منصوب شد و در نهایت، فرماندار فرانک دبلیو رئیس آن شد و تا ۱۹۰۷، زمانی که کمیسیون خدمات عمومی تحت نظر فرماندار چارلز ایوانز هیوز جایگزین آن شد، در این سمت باقی ماند.[۷][۸][۹][۱۰]

الدریج بار دیگر در ۱۹۱۰، پس از فوت جیمز برک پرکینز نماینده ایالات متحده، زمانی که به دنبال انتخاب جایگزینی برای پرکینز بودند، به دنبال مقام بالاتر رفت، اما در نهایت توسط نامزد دموکرات‌ها، جیمز اس هیونز، شکست خورد.[۱۱][۱۲] در ۱۹۱۳، او رئیس شرکت سیمان آمریکا شد که بزرگترین شرکت در نوع خود در خارج از شهر نیویورک بود.[۱۳]

ریاست حزب ویرایش

هرچند که تلاش‌های الدریج برای عضویت در کنگره ایالات متحده و خدمت به عنوان فرماندار ایالت نیویورک شکست خورد، اما او رئیس شناخته‌شدهٔ حزب جمهوری‌خواه در راچستر و نیویورک بزرگ بود. در دوران فرمانداری چارلز سیمور ویتمن جمهوری‌خواه، او یکی از اعضای «کابینه کیتچن» ویتمن بود، همچنین او بخشی از یک گروه سه‌گانه معروف به نام «سه بزرگ» بود که زمانی در کنار توماس سی پلات (سناتور و نماینده ایالات متحده) و فرانسیس هندریکس (نماینده مجلس ایالت نیویورک، سناتور و شهردار سیراکوز) بر ایالت حکومت می‌کردند. نام این سه‌گانه بعدها به «چهار بزرگ» سیاست ایالتی جمهوری‌خواه تبدیل شد و از میان آن‌ها تنها الدریج در کنار نماینده ایالات متحده ویلیام ال وارد، فرد گرینر (کهنه سرباز شهرستان ایری) و جیمز ولکات وادسورث جونیور از نیویورک غربی، باقی ماند. در ۱۸۸۸، او به عضویت کمیته ایالتی جمهوری‌خواه نیویورک درآمد و اندکی پس از آن در کمیتهٔ اجرایی قرار گرفت و تا زمان فوتش در آن خدمت کرد. الدریج نمایندهٔ مجمع‌های ملی جمهوری‌خواهان در ۱۸۹۶، ۱۹۰۰، ۱۹۰۴، ۱۹۰۸، ۱۹۱۲، ۱۹۱۶ و ۱۹۲۰ بود و در آنجا نام دوست خود، وارن جی هاردینگ را که بعدها به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد، مطرح کرد.

او در ۱۹۲۱ توسط دوستش، رئیس‌جمهور وارن جی هاردینگ به عنوان مأمور جمع‌آوری عوارض واردات در بندر نیویورک منصوب شد.[۱۴] او تا زمان فوتش در سال بعد، ۱۹۲۲، در این جایگاه «او به چهره ای خاص تبدیل نشده بود» باقی ماند.[۱۵]

زندگی شخصی ویرایش

الدریج با مری ژوزفین مک نامارا (وفات ۱۹۳۵) ازدواج کرد. مری دختر ویلیام مک نامارا و مری (با نام مستعار ردی) مک نامارا بود.[۱۶] آن‌ها یک فرزند داشتند:[۱۷]

او عضو انجمن تاریخی راچستر، انجمن امپایر استیت، پسران انقلاب آمریکا و همچنین یک ماسون، یک آد فلو، یک الک و یک شوالیه پیتیاس بود. او همچنین عضو باشگاه راچستر، باشگاه جِنِسی ولی، باشگاه ورزشی راچستر، باشگاه راچستر ویست، باشگاه کانتری اوک هیل، باشگاه کانتری راچستر، باشگاه لوتوس، باشگاه وکلا و باشگاه جمهوری‌خواهان شهر نیویورک بود. او یکی از اعضای هیئت مدیره انجمن جِنِسی بود و به عنوان رئیس شرکت آمریکایی آجر و سیمان راچستر، مدیر بانک ملی لینکلن، عضو کمیسیون هنری شهرداری راچستر و اتاق بازرگانی راچستر خدمت کرد.

الدریج در ۶ ژوئن ۱۹۲۲ در حالی که با چارلز دی هیلز (رئیس کمیته ملی جمهوری‌خواه)، رالف دی (مأمور ممنوعیت ایالت نیویورک) و جورج سوینی (رئیس هتل کومودور) در حال بازی گلف در باشگاه وستچستر بیلتمور کانتری در هریسون، نیویورک در نزدیکی رای بود، درگذشت.[۲۰] پس از خدمتش در اولین کلیسای پروتستان، او در کنار پدرش در گورستان مونت هوپ در راچستر به خاک سپرده شد.[۲۱]

منابع ویرایش

  1. ↑ Peck, William Farley (1908). History of Rochester and Monroe County, New York: From the Earliest Historic Times to the Beginning of 1907 (به انگلیسی). Pioneer Publishing Company. pp. 56, 343, 346, 349, 350. Retrieved 23 April 2019.
  2. ↑ ""BOSS" ALDRIDGE DEFEATED. ; Overthrow of the Odious Republican Ring in Rochester" (PDF). The New York Times. 7 November 1895. Retrieved 23 April 2019.
  3. ↑ "Mr. Aldridge and the Civil Service" (PDF). The New York Times. 1 June 1895. Retrieved 23 April 2019.
  4. ↑ "Supt. George W. Aldridge Recovering" (PDF). The New York Times. 21 September 1895. Retrieved 23 April 2019.
  5. ↑ "Aldridge Confers With Roosevelt" (PDF). The New York Times. 12 July 1900. Retrieved 23 April 2019.
  6. ↑ "The Vindication of Aldridge" (PDF). The New York Times. 24 November 1900. Retrieved 23 April 2019.
  7. ↑ "RAILROAD BOARD'S CLERK. ; George W. Aldridge, Commissioner of Public Works Under Gov. Black, Gets the Appointment" (PDF). The New York Times. 26 November 1902. Retrieved 23 April 2019.
  8. ↑ "NAMES ANTI-ODELL MEN FOR NEW STATE BOARD; Higgins Makes Sheffield, Roosevelt's Friend, Lighting Head. ALDRIDGE FOR RAILROADS Ex-Senator Persons President of Water Commission -- Davies and Shedden on the Lighting Board" (PDF). The New York Times. 6 June 1905. Retrieved 23 April 2019.
  9. ↑ "GOV. HUGHES NAMES UTILITIES BOARDS; Both Parties Represented on the New Public Service Commissions. FITNESS THE CRITERION Chronic Office Holders Notable for Their Absence -- Senate to Confirm Appointments in Extra Session" (PDF). The New York Times. 29 June 1907. Retrieved 23 April 2019.
  10. ↑ "ALDRIDGE FOR HUGHES. ; State Committeeman Makes Announcement Favoring the Governor" (PDF). The New York Times. 19 December 1907. Retrieved 23 April 2019.
  11. ↑ "The Defeat of Aldridge" (PDF). The New York Times. 20 April 1910. Retrieved 23 April 2019.
  12. ↑ "THE MAN WHO BEAT ALDRIDGE -- JAMES S. HAVENS; Personality of the Rochester Lawyer Who Upset a Confident Political Machine and Focussed the Eyes of the Country Upon Him" (PDF). The New York Times. 24 April 1910. Retrieved 23 April 2019.
  13. ↑ "ALDRIDGE TO ENTER BUSINESS; Republican Boss of Rochester to Head Big Building Supply Concern" (PDF). The New York Times. 5 March 1913. Retrieved 23 April 2019.
  14. ↑ "ALDRIDGE CHOSEN PORT COLLECTOR; Rochester Leader Offered Post Here, but Has Not Yet Accepted. POSTMASTERSHIP HELD UP No Decision Yet Reached as to New York Appointments to Diplomatic Portfolios" (PDF). The New York Times. 8 March 1921. Retrieved 23 April 2019.
  15. ↑ "MANY MOURN DEATH OF GEORGE W. ALDRIDGE; Resolutions Adopted by Customs Associates, by Party Committee and Athletic Board" (PDF). The New York Times. 16 June 1922. Retrieved 23 April 2019.
  16. ↑ Revolution, Daughters of the American (1917). Lineage Book - National Society of the Daughters of the American Revolution (به انگلیسی). Daughters of the American Revolution. p. 223. Retrieved 23 April 2019.
  17. ↑ "Mrs. George W. Aldridge" (PDF). The New York Times. 12 November 1935. Retrieved 23 February 2018.
  18. ↑ Secretary's Report of the Harvard University Class of 1917 (به انگلیسی). Harvard University. 1921. p. 216. Retrieved 23 April 2019.
  19. ↑ "GEORGE W. ALDRIDGE DEAD IN ROCHESTER; Son of Late Republican Leader Succumbs to Brain Tumor at the Age of 44" (PDF). The New York Times. 31 December 1934. Retrieved 23 April 2019.
  20. ↑ "GEORGE W. ALDRIDGE DIES AS HE GOLFS AT WESTCHESTER CLUB; Collector of Port, 65, and Seemingly Hale, Stricken With Apoplexy. SINKS WITHOUT A WORD Charles D. Hilles and George Sweeny Near Rochester Leader as Death Comes. ENDS PICTURESQUE CAREER Last Survivor of Big Three, Including Platt and Hendricks--Bodyto Be Taken Home Today" (PDF). The New York Times. 14 June 1922. Retrieved 23 February 2018.
  21. ↑ "GEORGE W. ALDRIDGE BURIED BESIDE FATHER; Governor Miller Heads Honorary Pallbearers--Services In Church" (PDF). The New York Times. 17 June 1922. Retrieved 23 February 2018.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جورج_دبلیو._آلدریج&oldid=37743515»