حسونه نواوی
حَسّونه بن عبدالله نَواوی (۱۸۴۰–۱۹۲۵) فقیه حنفی مصری بود. در نوای، اسیوط زاده شد و در الازهر دانش آموخت. تدریس علوم شرعی در مدرسهٔ حقوق مصر را برعهده گرفت. مناصب قضایی چندی گرفت، سپس در سال‌های ۱۳۱۳–۱۳۱۷ق و ۱۳۲۴–۱۳۲۷ق، مفتی اعظم مصر و شیخ الازهر بود. سلم المسترشدین فی أحکام الفقه و الدین اثر برجستهٔ اوست. کتابخانهٔ شخصی او به کتابخانهٔ الازهر واگذار شد.[۱]
| حَسّونه نَواوی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۸۴۰م / ۱۲۵۵ق نوای، اسیوط |
| درگذشت | ۱۹۲۵م/ ۱۳۴۳ق قاهره |
| پیشه | فقیه |
| آثار | سلم المسترشدین فی أحکام الفقه و الدین |
منابع ویرایش
- ↑ احمد العلاونه (۲۰۱۱). العلماء العرب المعاصرون ومآل مکتباتهم. بیروت: دارالبشائر الإسلامیة. صص. ۵۹.
