حلیمه بشیر
حلیمه بشیر (زادهٔ ۱ ژانویهٔ ۱۹۷۹) روزنامه‌نگار اهل سودان است. نویسنده اشک‌های کویر، که خاطراتش دربارهٔ تجربیات زنان و نسل‌کشی در جنگ دارفور را به رشته تحریر درآورد. او به عنوان یک پزشک در مناطق روستایی سودان کار می‌کرد قبل از اینکه به دست مقامات امنیت ملی و مقامات امنیتی مورد آزار و اذیت قرار گیرد. وی گزارش حقایق مربوط به حمله شبه نظامیان در جنجوید را به سازمان ملل متحد گزارش کرد، این حمله‌ای بود که در حوالی یک مدرسه صورت گرفت. او از آن زمان به انگلستان نقل‌مکان کرده‌است و در آنجا از حق پناهندگی برخوردار است.
حلیمه بشیر | |
|---|---|
 بشیر در دیدار با جرج دابلیو بوش در ۲۰۰۸. | |
| زاده | ۱ ژانویهٔ ۱۹۷۹ |
| نام(های) دیگر | حلیمه بشیر |
| پیشه | پرشک/نویسنده |
| ملیت | سودان |
| سبک نوشتاری | زندگی‌نامه |
| کار(های) برجسته | اشک‌های کویر |
| همسر(ها) | شریف بشیر |
| فرزند(ان) | ۲ |
جوایز | |
زندگی‌نامه ویرایش
حلیمه بشیر، از نام مستعار سی‌دونیم استفاده می‌کرد تا برای حفاظت از خود هویتش مخفی بماند، او در مناطق روستایی دارفور در غرب سودان بزرگ شد. او یکی از چهار فرزند خانواده بود و در مدرسه موفقیت خوبی کسب کرد. در هشت‌سالگی او را ختنه کردند. یک وعده غذا به او داده شد و در ازا به او پول دادند، این عمل توسط مادربزرگش انجام شد بدون این که اقدام به بیهوشی کنند. پدرش زمانی که به تحصیل پزشکی پرداخت از او حمایت کرد تا یک پزشک متخصص شد و دوره آموزشی خود را پیش از شروع نسل‌کشی به پایان رساند. سپس حلیمه در یک کلینیک مستقر شد،[۱] او مصاحبه‌ای را ایراد کرد که در آن به مخالفت رسمی با دولت سودان پرداخت. در واکنش، قبل از اینکه به یک کلینیک در روستا برود بازداشت و تهدید شده بود و هشدار داده بودند که با روزنامه‌نگاران غربی صحبت نکند. در کلینیک جدیدش، او خود را در میان قربانیان شبه‌نظامی دارفور یافت، از جمله دختران مدرسه‌ای که به‌طور دسته‌جمعی مورد تجاوز قرار گرفته بودند، او بعدها توضیح داد: «در مراحلی از سال‌های تحصیل به یاد دارم که چگونه با قربانیان ۱۱ ساله تجاوز گروهی انجام می‌شد حال آنکه در یک کلینیک روستایی از امکان کافی برای بخیه برخوردار نبودم»، وقتی که دو مقام سازمان ملل برای جمع‌آوری اطلاعات دربارهٔ این حمله مراجعه کردند، بشیر به آن‌ها حقیقت را گفت. در واکنش به این اقدام او، بشیر توسط اداره امنیت و امنیت ملی دستگیر شد و به‌طور گروهی مورد تجاوز قرار گرفت، با چاقو ختنه شد و چندین روز پیاپی با سیگار او را سوزاندند. او آزاد شد و به روستای خود بازگشت،[۲] جایی که پدرش مکانی را برای او ترتیب داده بود تا با پسر عمویش شریف ازدواج کند که قبلاً فقط یک‌بار همدیگر را دیده بودند. او شریف را انتخاب کرده بود، زیرا او را به عنوان پیشتاز می‌شناخت. این روستا اندکی پس از آن مورد حمله قرار گرفت و منجر به مرگ پدرش و ناپدید شدن خواهر و برادرش شد.[۳]
جوایز ویرایش
حلیمه بشیر همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه آنا پولیتکوفسکایا شده‌است.[۴]
منابع ویرایش
- ↑ Kristof, Nicholas (31 August 2008). "Tortured, but Not Silenced". The New York Times. Retrieved 22 October 2016.
- ↑ Woolfe, Marie (10 December 2006). "The rape of Darfur: a crime that is shaming the world". The Independent. Retrieved 22 October 2016.
- ↑ Harding, Louette (10 July 2008). "'I will never forget the faces of the men who raped me'". Daily Mail. Retrieved 22 October 2016.
- ↑ "Halima Bashir Wins 2010 Anna Politkovskaya Award". Nobel Women's Initiative. Archived from the original on 21 October 2012. Retrieved 11 April 2012.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Halima Bashir». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۱۹.