درگاه:بریتانیا/زندگی‌نامه برگزیده/۱
پینک فلوید در سال ۱۹۶۵ توسط دانشجویان سابق، سید برت، نیک میسن، راجر واترز و ریچارد رایت، تشکیل شد. آن‌ها در اواخر دهه ۶۰ میلادی و تحت رهبری سید برت دو تک‌آهنگ موفق منتشر کردند. سپس نخستین آلبوم خود تحت عنوان نی‌زن بر دروازه‌های سپیده‌دم را عرضه کردند که اثری موفقیت‌آمیز بود و باعث شهرت آن‌ها شد. دیوید گیلمور در دسامبر ۱۹۶۸ به عنوان پنجمین عضو به گروه پیوست و به تدریج جایگزین سید برت شد که به دلیل مصرف بیش از حد مادهٔ توهم‌زای ال‌اس‌دی، سلامتی روانی خود را از دست داده بود. پس از جدایی برت از پینک فلوید، راجر واترز تبدیل به شاعر اصلی ترانه‌های گروه شد و جایگاه خود را بیش از پیش تثبیت کرد. در این زمان بود که پینک فلوید با آلبوم‌هایی مفهومی همچون نیمهٔ تاریک ماه (۱۹۷۳)، کاش اینجا بودی (۱۹۷۵)، جانوران (۱۹۷۷)، دیوار (۱۹۷۹) و برش نهایی (۱۹۸۳) به شهرت جهانی دست پیدا کرد.
ریچارد رایت در سال ۱۹۷۹، به علت مشکلات شخصی با واترز، گروه را ترک گفت. واترز نیز خود در سال ۱۹۸۵، پینک فلوید را ترک کرد تا گیلمور تبدیل به رهبر پینک فلوید شود. وی پس از جدا شدن واترز از گروه، به همراه نیک میسن به بقای پینک فلوید اصرار ورزید که موجب تخاصم بین اعضای باقی‌مانده و واترز شد. در نهایت، واترز با اکراه به ادامه کار پینک فلوید بدون حضور او رضایت داد و پس از آن پینک فلوید بدون همراهی واترز و به رهبری دیوید گیلمور دو آلبوم لغزش آنی در عقل (۱۹۸۷) و ناقوس جدایی (۱۹۹۴) را منتشر کرد.