بااین‌که سخن به لطف آب‌ست کم‌گفتن ِ هر سخن صوابست
آب ارچه همه زلال خیزد از خوردن پر، ملال خیزد
کم گوی و گزیده گوی چون دُر تا ز اندک تو جهان شود پُر
لاف از سخن چو در توان زد آن خشت بود که پر توان زد

نظامی

لیلی و مجنون