درگاه:پرندگان
درگاه‌های ویکی‌پدیا: فرهنگ · جغرافیا · بهداشت و درمان · تاریخ · ریاضیات · علوم طبیعی · مردم · فلسفه · دین · اجتماعی · فناوری
درگاه پرندگان پَرَنده یا مرغ به جانوران مهره‌داری گفته می‌شود که بدنی پوشیده از پر دارند، خونگرم اند، بال دارند، بر روی دوپا راه می‌روند و تخم می‌گذارند. بیشتر پرندگان توانایی پرواز دارند. نزدیک به ۱۰،۰۰۰ گونه پرنده در سراسر جهان وجود دارد. این جانوران پرتنوع ترین نوع مهره‌داران چهارعضوی اند و از قطب شمال گرفته تا قطب جنوب می‌توان گونه‌ای از پرندگان را پیدا کرد. کوچکترین گونهٔ زنده از پرنده‌ها، مرغ پر زنبوری با پهنای ۵ سانتی‌متر (۲ اینچ) و بزرگترین آنها شترمرغ با بزرگی ۲٫۷۵ متر (۹ پا) است. فسیل‌های باقی مانده گواه آن است که طبق نظریهٔ تکامل سرچشمهٔ پرندگان به دایناسورهای ددپا، نزدیک به ۱۶۰ میلیون سال پیش (Ma)، در دوران ژوراسیک باز می‌گردد. دیرین‌شناسان بر این باورند که پرندگان تنها کلاد دایناسورهایند که از انقراض دوران سوم کرتاسه در ۶۵٫۵ میلیون سال پیش، جان سالم به در برده‌اند. قلب پرندگان چهارحفره‌ای و خم آئورت به سمت راست است. استخوان‌های سر به هم جوش‌خورده و در استخوان پس‌سری تنها یک (مهره -مفصل) دارند. در این مهره‌داران ۹ کیسه هوایی متصل به شش‌ها وجود دارد، استخوان‌ها به جهت کاهش وزن مجوف شده‌اند، چشم‌ها بزرگ است و حس بینایی قوی‌ترین حس آنها است. مقاله برگزیده کرکس سیاه (نام علمی: Coragyps atratus) که با نام کرکس سیاه آمریکایی نیز شناخته می‌شود، نام پرنده‌ای جدید از خانواده کرکس‌های بر جدید است که گسترهٔ پراکندگی آن از جنوب‌شرقی ایالات متحده، تا مرکز شیلی و اروگوئه در جنوب قاره آمریکا می‌باشد. با وجود گونه‌های مشترک و مختلف این کرکس، پراکندگی این نوع از نوع کرکس بوقلمونی آمریکایی (American turkey vulture) کمتر است. با وجود نام و ظاهر مشابه با دال سیاه این گونه، گونه‌ای متفاوت با آن کرکس است. در حالی که کرکس‌های بر قدیم جز خانوادهٔ عقابیان قرار می‌گیرند (عقابیان پرندگانی مانند عقاب، باز، کورکور و سنقار هستند) ولی گونه‌های آمریکایی از کرکس‌های بر جدید محسوب می‌شود. این کرکس، تنها کرکس باقی‌مانده از کرکس‌های بر جدید از خانوادهٔ genus Coragyps است. این پرنده ساکن مناطق نسبتاً باز و جنگل‌های پراکنده‌است.> پهنای بال‌های این پرنده در حدود ۱٫۵ متر (۵ فوت) است که به عنوان یک کرکس، پرنده‌ای کوچک محسوب می‌شود. (پهنای بال دال سیاه در حدود ۲۵۰ تا ۳۰۰ سانتی‌متر است.) این پرنده دارای پرهای سیاه است. در سر و گردن این پرنده پری وجود ندارد و رنگ سر و گردنش خاکستری سیاه است و دارای منقاری کوتاه و قلاب مانند می‌باشد. کرکس سیاه جانوری لاشخور است و غذای آن لاشه حیوانات است ولی تخم و حیوانات تازه متولد شده را نیز می‌خورد. در مناطقی که جمعیت انسانها زیاد است، این حیوانات از زباله‌های تولید شدهٔ انسانها نیز تغذیه می‌کنند. این حیوانات با استفاده از بینایی خود، یا با تعقیب دیگر کرکس‌های بر جدید که آنها با استفاده از بویایی قوی‌شان لاشه حیوانات را پیدا می‌کنند، غذای خود را پیدا می‌کنند. این پرنده به خاطر نداشتن سیرینکس (Syrinx) -عضوی آوازی در پرندگان- تنها می‌توانند صداهایی مثل خِرخِر و خِش خِش تولید کنند. این پرنده تخم‌های خود را درون غارها، درختان توخالی یا زمین صاف می‌گذارد و معمولاً هر سال دو جوجه می‌آورد که با برگشت دادن غذا از دستگاه گوارشش آنها را تغذیه می‌کند. در ایالات متحده این پرنده تحت حمایت قانونی پیمان حمایت از پرندگان مهاجر مصوب ۱۹۱۸ میلادی قرار دارد. این کرکس در متونی که از تمدن مایاها باقی‌مانده‌است نیز دیده شده‌است. تصویر برگزیده
موضوعاتQuotesResources
آیا می‌دانید
گونه برگزیدهردههاWikiProjectsدرگاه‌های مرتبطCollaboration of the monthکارهای قابل اجراTaxonomy of Avesدر دیگر پروژه‌ها |
