دریاچه اُوان[۱][۲] در استان قزوین و در منطقه معروف الموت در جوار روستاهای اوان و وربن قرار دارد.

دریاچه اُوان
دریاچه اوان که با کوه‌ها محصور شده‌است
موقعیتایران، استان قزوین
مختصات۳۶°۲۸′۵۸″ شمالی ۵۰°۲۶′۳۷″ شرقی / ۳۶٫۴۸۲۷۸°شمالی ۵۰٫۴۴۳۶۱°شرقی / 36.48278; 50.44361
درون‌شارش‌های کلانچشمه‌های زیرزمینی موجود در بستر دریاچه
برون‌شارش‌های کلانیک جریان خروجی به مزارع کشاورزی
کشورهای حوضهایران
مساحتِ رو۷۰٬۰۰۰ متر مربع
بیشترین ژرفا۶٫۸ متر (۲۲ فوت)
ارتفاع سطح۱٬۸۱۵ متر (۵٬۹۵۵ فوت)
جاهای مسکونیشهرستان قزوین، بخش الموت شرقی (رودبار الموت)

دریاچه اوان ۸۹اُمین اثر طبیعی است که توسط سازمان میراث فرهنگی در ۲۰ بهمن ۱۳۸۹ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.[نیازمند منبع]

موقعیت و مشخصات ویرایش

دریاچه زیبای اُوان در نیمه شمالی الموت، در دامنه کوه خشچال، در فاصله ۷۵ کیلومتری قزوین و در میان چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد شهر قزوین قرار دارد.

این دریاچه که بیش از هفتاد هزار متر مربع مساحت دارد، در ارتفاع هزار و هشتصد و پانزده متری از سطح دریا واقع شده‌است. طول آن در طویل‌ترین قسمت ۳۲۵ متر و عرض آن ۲۷۵ متر می‌باشد.

تنها از آب چشمه‌های کوچک زیرزمینی موجود در بستر دریاچه تغذیه می‌شود و بخش ناچیزی از آن هنگام بارندگی تأمین می‌شود اما به صورت سطحی و خیلی کم. عمیق‌ترین بخش آن که توسط یک تیم غواصی در ۱۸ مرداد ماه سال ۹۲ با استفاده از دو دستگاه دایو کامپیوتر سوانتو اندازه‌گیری شده‌است ۶٫۸ متر با دمای آب ۲۳ درجه سانتیگراد و میدان دید در زیر آب کمتر از یک متر می‌باشد که در جنوب شرقی آن واقع شده‌است البته برخی از مردم محلی عمق‌های متفاوتی را برای این دریاچه عنوان نموده‌اند که تیم غواصی چنین چیزی را تأیید نکرد. بستر دریاچه مملو از لجن و رسوبات ته‌نشین شده می‌باشد که حالت چسبندگی بسیاری دارد. از سرریز آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می‌شود که آب آن مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است. در تابستان این دریاچه محل ماهی‌گیری، آب‌تنی و قایق‌رانی و در پاییز، مأمن پرندگان مهاجر مانند قو، غاز، مرغابی و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ زدن سطح آن قابل اسکی سواری است.

دریاچهٔ اُوان احتمالاً ۵۰۰ سال پیش بر اثر لغزش به وجود آمده که این لغزش در حال حاضر غیرفعال است. اعتقادی وجود دارد مبنی بر اینکه این دریاچه بازماندهٔ دریاچه بزرگی در قدیم است.

سراسرنمای دریاچهٔ اوان

گیاهان ویرایش

غیر از گونه‌های درختی دست‌کاشت نظیر بید، چنار، تبریزی، سیب، آلبالو، گیلاس، سنجد، فندق و گردو، گیاهان علفی مانند گون، کنگر، شیرین‌بیان و گونه‌های مختلف دیگر از خانواده گرامینه و لگومینیوزه هم در حوزه آبخیز وربن وجود دارند. از گیاهان داخل دریاچه هم می‌توان به نی‌بن در آب و گیاهان غوطه ور خوشاب و چنگال آبی اشاره کرد که محیط مناسبی را برای پرورش ماهیانی چون اردک ماهی به وجود می‌آورند.[نیازمند منبع]

جانوران و پرندگان ویرایش

از گونه‌های جانوری اطراف دریاچه می‌توان به کل و بز کوهی – که به علت شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه آنان کاهش چشمگیری یافته‌اند - پلنگ، خرس قهوه‌ای، روباه، شغال، گرگ، گراز، شنگ (جانور)، سیاه گوش (گربه وحشی) انواع عقابها، دال، دلیجه، شاهین، جغد، کبک، فاخته، دارکوب، سبزقبا، زاغ و گنجشک خانگی، قورباغه، لاک‌پشت و خرچنگ اشاره کرد.[نیازمند منبع]

ماهی‌ها ویرایش

انواع ماهی‌هایی که در این دریاچه ساکن می‌باشند عبارتند از:[نیازمند منبع]

دریاچه الوبوم ویرایش

در نزدیکی این دریاچه، دریاچه دیگری به نام الوبوم وجود دارد که بیشتر مردم از آن بی‌خبرند.[نیازمند منبع]

نگارخانه ویرایش

منابع ویرایش

  1. «ایران نما - درگاه ملی خدمات الکترونیکی ایران». irannama.iran.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۶-۲۲.
  2. «دریاچه‌های داخلی». www.inio.ac.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۶-۲۲.