دستوری‌شدگی یا دستوری شدن (به انگلیسی: Grammaticalization) یکی از مهم‌ترین فرایندهای تغییر زبانی[و ۱] است که در تاریخ تحول زبان‌ها رخ می‌دهد و طی آن، عناصر واژگانی به سمت گرفتن نقش‌های دستوری پیش می‌روند و کارکرد دستوری پیدا می‌کنند یا واحدهای دستوری موجود، دستوری‌تر می‌شوند.[۱] این فرایند معمولاً در برابر واژگانی‌شدگی قرار می‌گیرد. از زبان‌شناسان غیرایرانی، برند هاینه، پل هاپر، ویلیام کرافت و کریستین لمان و از زبان‌شناسان ایرانی، مهرداد نغزگوی کهن به تفصیل دربارهٔ دستوری‌شدگی بحث کرده‌اند.

از رهگذر دستوری‌شدگی مقوله‌های اصلی[و ۲] (اسم و فعل) تبدیل به مقوله‌های فرعی[و ۳] (افعال معین، اشاری‌ها[و ۴] و غیره) می‌شوند.[۲]

نمودار مرحله‌ای دستوری‌شدگی ویرایش

خودمختاریِ اجزای زبانی که مشمول پروسه دستوری‌شدگی می‌شود چه از نظر صوری و چه از نظر معنایی کاهش می‌یابد. این تغییر در مسیر خاصی صورت می‌گیرد که می‌توان آنرا با نموداری جهت‌دار به نام نمودارِ مرحله‌ای دستوری‌شدگی[و ۵] بازنمود.[۳]

جزء واژگانی آزاد -> کلمهٔ نقشی -> واژه‌بست -> وند تصریفی

این نمودار برای همه زبانها به شکل بالا نیست مثلاً برای زبان اسکاندیناوی باستان اینگونه است:

صورت آزاد -> واژه‌بست -> وند اشتقاقی -> وند تصریفی

بر طبق این نمودار پروسه دستوری‌شدگی یک پروسه یک‌جهتی[و ۶] از واژگان به دستور است و حرکت در خلاف آن ممکن نیست. اما پژوهشهای که در دههٔ نود قرن بیستم میلادی انجام گرفت نشان داد که تغییر در جهت مخالف دستوری‌شدگی نیز امری محال نیست و دستوری‌زدایی[و ۷] نیز ممکن است رخ دهد.[۴]

واژه‌نامه ویرایش

  1. Language change
  2. major categories
  3. minor categories
  4. Demonstratives
  5. cline of grammaticality
  6. Unidirectionality
  7. degrammaticalization

منابع ویرایش

  1. مهرداد نغزگوی کهن (اسفند ۱۳۸۷«بررسی فرایند دستوری‌شدگی در فارسی جدید» (PDF)، ویژه نامه نامه فرهنگستان (دستور)، ش. ۴، ص. ۳
  2. مهرداد نغزگوی کهن (تابستان ۱۳۸۹«چگونگی شناسایی موارد دستوری‌شدگی» (PDF)، پژوهش‌های زبان و ادبیات تطبیقی، ش. ۲، ص. ۱۵۵
  3. مهرداد نغزگوی کهن (تابستان ۱۳۸۹«چگونگی شناسایی موارد دستوری‌شدگی» (PDF)، پژوهش‌های زبان و ادبیات تطبیقی، ش. ۲، ص. ۱۵۱
  4. مهرداد نغزگوی کهن (بهار و تابستان ۱۳۹۰«مقایسه دستوری شدگی و دستوری زدایی در فارسی کنونی (مطالعه موردی: تبدیل برخی وندهای تصریفی به اشتقاقی)» (PDF)، زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان، ش. ۴، ص. ۹۱–۹۳