دل از من برد و روی از من نهان کرد
غزلی با مطلع «دل از من برد و روی از من نهان کرد»، غزل شمارهٔ ۱۳۷ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
دل از من برد و روی | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۸ | ||
بحر | هَزَج مُسَدَّس محذوف مفاعیلن مفاعیلن فعولن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
مفهوم و درونمایه ویرایش
وزن ویرایش
در اجراها ویرایش
محمود محمودی خوانساری در برنامهٔ شمارهٔ ۴۴ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در گوشهٔ شوشتری اجرا کرده است.[۲]
ترجمهها ویرایش
در دیگر آثار هنری ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۹۳.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۰.
منابع ویرایش
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.
- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای شعر حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.