دوخ
دوخ علفی پهن و بلند است که از آن حصیر می‌بافند و انگور و خربزه بدان آونگ می‌کنند. این گیاه بسیارشاخ است و در آب ایستاده می‌روید.
| دوخ | |
|---|---|
| |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | تک‌لپه‌ای‌ها |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | دولپه‌ای‌های کاملینید |
| راسته: | چمن‌سانان |
| تیره: | چمنیان |
| سرده: | Macrochloa or استپی (سرده) |
| گونه: | M. tenacissima |
| نام دوبخشی | |
| Macrochloa tenacissima (L.) Kunth.
| |
| مترادف | |
|
دوخ | |
در قدیم دوخ را در زمستان‌ها در مسجدها می‌افکنند یا از او حصیر می‌بافتند و در بسیاری مناطق به‌ویژه در تبریز و نخجوان زمانی که آن گیاه خشک می‌شد آن را به یک اندازه پاره‌پاره می‌کردند و در هر دو سر آن گوگرد مالیده و می‌فروختند.
از دوخ و پیزر در قدیم برای کاغذسازی هم بهره می‌جستند.
منابع ویرایش
دهخدا: دوخ. حلفا. پیزر.
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ دوخ موجود است. |