دوکا (انگلیسی: Duḥkha) معمولاً به «رنج»، «درد» یا «ناراحتی» ترجمه می‌شود، مفهوم مهمی در بودیسم، جین (دین) و هندوئیسم است ممکن است به‌طور خاص به «نارضایتی» یا «ناراحتی» زندگی روزمره اشاره داشته باشد، وقتی که به دلیل هوس و ولع/حرص و طمع و ناآگاهی نباشد. [۱][۲][۳][۴]

اصل دوکا می‌گوید زندگی یعنی رنج کشیدن. این اصطلاحات ممکن است گیج کننده باشند، چراکه آیین بودائی همه تجربیات زندگی را ناخوشایند نمی‌داند. دوکا مفهوم ظریف تری دارد و به معنی مفاهیمی مانند اضطراب، آشفتگی یا نارضایتی نیز می‌باشد. این هسته اصلی عقیده بودایی است و همه عقاید و اعمال دیگر بر اساس اولین حقیقت اصیل می‌باشند. بودایی‌ها معتقدند که دوکا مشکل بشر را توضیح می‌دهد: رنج محصول امیال نادرست است، به خصوص خواسته‌هایی که موقتی هستند.[۵]

منابع ویرایش

  1. Huxter (2016), p. 10.
  2. Harvey (2015), p. 26–31.
  3. Anderson (2013), p. 1, 22 with note 4.
  4. Nyanatiloka Thera (2004), p. 61.
  5. «چهار حقیقت اصیل چیست؟». GotQuestions.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۵-۱۵.