زبان مندائی نو

نو-مندایی
نو-مندایی
Mandɔyí
بیان	الگو:IPA-mid
زبان بومی در	ایران, پیشتر در عراق
شمار گویشوران	4000-5000 (2014)
تبار	آفریقا-آسیایی سامی سامی مرکزی سامی شمال‌غربی آرامی آرامی شرقی مندایی نو-مندایی; ; ; ; ; ; ;
سامانه نوشتاری	الفبای مندایی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	mid
گلاتولوگ	nucl1706
	این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

زبان مَندائی نو یا نو-مندایی یکی از زبان‌های سامی رایج در منطقه خوزستان ایران و عراق است. این زبان که بازمانده زبان مندائی قدیم است امروزه تنها توسط پنج هزار از ایرانیان مندائی در خوزستان و شهرهای اهواز و آبادان و سوسنگرد به‌کار می‌رود. نام دیگر این زبان «رطنه» که از زبان عربی: رطنة (raṭna ) به معنای «زبان نامفهوم و بیگانه» است. امروزه برآورد می‌شود که دست کم ۵۰۰۰ گویشور به زبان نو-مندایی در ایران وجود داشته باشد. همه گویشوران نو-مندایی چندزبانه هستند و به زبان‌های عربی و مندائی سخنورند^[۱]. از اینرو دستورزبان و واژگان دو زبان یادشده اثرات فراوانی بر زبان نوین-مندایی گذاشته است.

جستارهای وابسته ویرایش

زبان مندائی

منابع ویرایش

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Mutzafi, Hezy (20 February 2014). Comparative Lexical Studies in Neo-Mandaic. Brill. ISBN 978-90-04-25705-4.
↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "مندایی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Neo-Mandaic»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲ نوامبر ۲۰۰۷).

این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[Mutzafi_2014-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Mutzafi, Hezy (20 February 2014). Comparative Lexical Studies in Neo-Mandaic. Brill. ISBN 978-90-04-25705-4.

[Glottolog-2] Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "مندایی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)

[۱]

[۲]