زنگیدارو
زَنگیدارو گیاهی است از دسته سرخسگیان، از ردهٔ بسپایکها، راستهٔ بسپایکها، از تیره، سپرزدارویان.[۵] که در جنگلهای شمال ایران هم میروید و مصارف زینتی دارد.
زنگیدارو | |
---|---|
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | گیاهان |
دسته: | سرخسگیان[۱] |
رده: | رده بسپایکها[۲] |
راسته: | راسته بسپایکها[۳] |
تیره: | سپرزدارویان[۴] |
سرده: | آسپلنیوم |
گونه: | A. scolopendrium |
نام دوبخشی | |
Asplenium scolopendrium |
زنگیدارو بیشتر در سنگلاخها میروید و برگ آن شبیهاست به برگ بسپایک و سوی زیرین برگ آن سرخرنگ است. در پزشکی سنتی ایران سرشت این گیاه را گرم و خشک دانستهاند و آن را زایلکننده سپرز توصیف کردهاند.[۶]
زنگیدارو گیاهی است پایا و دارای ساقه زیرزمینی کوتاه و نامنظم و برگهایی به درازای ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر و به پهنای ۴ تا ۵ سانتیمتر با دمبرگ کوتاه و پوشیده از کرک. این گیاه در کناره چشمهها و دیواره چاههاو اماکن سایهدار میروید و قسمت مورد استفاده، برگهای آن است که بویی به نسبت مطبوع و طعمی ملایم دارد. ساقه زیرین آن ضخیم است و در درمان به عنوان قابض و ادرارآور بکار میرود.[۶]
ساقه زیرزمینی این سرخس پوشیده از بازماندههای پوسیده برگهای قبلی است. حلقه مکانیکی هاگدان در این سرخس ناقص است.[۷]
زنگیدارو گیاهی معمولی در اروپا است ولی در آمریکای شمالی کم دیده میشود. گونهٔ آمریکای شمالی آن چهارلاد[۸][۹] است در حالی که گونه اروپایی آن دولاد[۱۰] میباشد. گونهای از آن با نام علمی A. scolopendrium var. lindenii در جنوب مکزیک و هیسپانیولا میروید.[۱۱]
منابع و پانویسها ویرایش
- ↑ Pteridophyta
- ↑ Polypodiopsida
- ↑ Polypodiales
- ↑ Aspleniaceae
- ↑ برابرهای واژههای علمی از: عطری، مرتضی، واژهنامه علوم زیستی، دوجلدی، همدان: اداره انتشارات دانشگاه بوعلیسینا، ۱۳۸۴.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ گیاهشناسی گل گلاب ص ۱۷۰ و کارآموزی داروسازی ص ۱۸۹ به نقل از دهخدا، سرواژه زنگیدارو بایگانیشده در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine.
- ↑ «دانشنامهٔ رشد، سرواژه، سرخس». بایگانیشده از اصلی در ۱۹ آوریل ۲۰۱۹. دریافتشده در ۲ ژانویه ۲۰۲۰.
- ↑ tetraploid
- ↑ برابر فارسی[پیوند مرده]
- ↑ diploid
- ↑ scolopendrium ویکیپدیای انگلیسی