زیست‌نشانگرهای سالمندی

زیست‌نشانگرهای سالمندی (به انگلیسی: Biomarkers of aging) نشانگرهای زیستی هستند که می‌توانند ظرفیت عملکردی را در سنین بالاتر بهتر از سن تقویمی پیش‌بینی کنند.^[۱] به روشی دیگر، نشانگرهای زیستی پیری «سن بیولوژیکی» واقعی را نشان می‌دهند که ممکن است با سن تقویمی متفاوت باشد.

هیپومتیلاسیون دی‌ان‌ای می‌تواند پایداری ژنومی را کاهش دهد، سبب فعال‌شدن دوبارهٔ عناصر قابل جابجایی شود و سبب از بین رفتن نقش‌گذاری ژنومی شود که همگی می‌توانند به پیشرفت سرطان و بیماری‌زایی کمک کنند.^[۲]

منابع ویرایش

↑ Baker GT, Sprott RL (1988). "Biomarkers of aging". Experimental Gerontology. 23 (4–5): 223–39. doi:10.1016/0531-5565(88)90025-3. PMID 3058488.
↑ Lillycrop KA, Hoile SP, Grenfell L, Burdge GC (August 2014). "DNA methylation, ageing and the influence of early life nutrition". The Proceedings of the Nutrition Society. 73 (3): 413–21. doi:10.1017/S0029665114000081. PMID 25027290.

[BakerGT-1] Baker GT, Sprott RL (1988). "Biomarkers of aging". Experimental Gerontology. 23 (4–5): 223–39. doi:10.1016/0531-5565(88)90025-3. PMID 3058488.

[:3-2] Lillycrop KA, Hoile SP, Grenfell L, Burdge GC (August 2014). "DNA methylation, ageing and the influence of early life nutrition". The Proceedings of the Nutrition Society. 73 (3): 413–21. doi:10.1017/S0029665114000081. PMID 25027290.

[۱]

[۲]