سمفونی شماره ۲ (شوبرت)
سمفونی شماره ۲ در گام سی بِمُل ماژور، دی ۱۲۵، دومین سمفونی فرانتس شوبرت، آهنگساز کلاسیک/ رمانتیک اتریشی است که آن را بین سالهای ۱۸۱۴ و ۱۸۱۵، یک یا دو سال بعد از سمفونی اول و زمانی که ۱۷ یا ۱۸ سال داشت، تکمیل کرد.
تِم آغازین (گشایشِ) موومان نخست (آلگرو ویواچه)، کاملاً تحت تأثیرِ تِم گشایشِ اوورتورِ «آفریدگان پرومتئوس»، اثر لودویگ فان بتهوون است.
سازبندی ویرایش
آهنگساز، این سمفونی را برای دو فلوت، دو ابوا، دو کلارینت، دو فاگوت، دو کُر (هورن)، دو ترومپت، تیمپانی، و سازهای زهی نوشتهاست.
موومانها ویرایش
موومانهای سمفونی ۲ شوبرت عبارتاند از:
- لارگو ـ آلگرو ویواچه
- آندانته (می بِمُل ماژور)
- منوئه: آلگرو ویواچه (دو مینور) ـ تریو (می بِمُل ماژور)
- پرِستو
یک اجرای استاندارد از این سمفونی حدود ۳۱ دقیقه به طول میانجامد.
نتهای آغازینِ موومان اولِ سمفونی:
منابع ویرایش
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Symphony No. 2 (Schubert)». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۸.