سکبینه
سکبینه، (به انگلیسی: Sagapenum) صمغ سرخ یا زرد رنگی است با بوی تند شبیه بوی سیر و آنقوزه که طعم آن کمی ترش و تلخ است. صمغ سکبینه از گیاهی با نام، (نام علمی: Ferula persica) گرفته می‌شود. در کتابهای طب سنتی به نام‌های «سکبینج»، «صاغافایون» و «صاغافیون» خوانده شده‌است. همچنین (به فرانسوی: Sagapenum).[۱] گفته می‌شود.
مشخصات ویرایش
صمغ سرخ یا رزد رنگی است که از گیاهی از خانواده Umbelliferae که در منطقه ماه اصفهان می‌روید گرفته می‌شود.
ترکیبات شیمیایی ویرایش
در صمغ سکبینه اسانس زرد رنگی وجود دارد که در حالت معمولی سیال است.
خواص ویرایش
در کتابهای طب سنتی خواص عدیده‌ای برای این صمغ نوشته شده‌است. از نظر طبیعت این صمغ گرم و خشک، مسهل زرداب و بلغم غلیظ است. برای دفع سنگ کلیه مفید است.[۲]
واژه‌نامه ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ میرحیدر، معارف گیاهی، ۶: ۳۶۴.
- ↑ میرحیدر، معارف گیاهی، ۶: ۳۶۵.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- کتاب‌ها
- میرحیدر، حسین (۱۳۷۳). معارف گیاهی. ج. ۶. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ص. ۶۴۷.
- ابن سینا، حسین (۱۳۷۰). قانون در طب. ج. ۲. ترجمهٔ عبدالرحمان شرفکندی. تهران: سروش. ص. ۲۴۶.
- رازی، محمد بن زکریا (۱۳۹۵). الحاوی. ج. ۲۳ جلدی. ترجمهٔ دکتر محمد ابراهیم ذاکر. تهران: دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی.
- اعظم خان، محمد (۱۳۹۴). محیط اعظم. تهران: انتشارات المعی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۷۶۵۸-۰۸-۶.
- مومن حسینی، محمد (۱۳۷۳). تحفه حکیم مؤمن. تهران: انتشارات مصطفوی. ص. ۱۵۱.