سکینه (قرآن)
سکینه (انگلیسی: Sakina)، از ریشه «سکن» به معنای استقرار و ثبات در برابر حرکت است. و به آرامش روان آدمی و رفع نگرانی، اضطراب و تشویش از او رهنمون می‌شود.[۱]
تعریف اصطلاحی ویرایش
علی بن محمد جرجانی در تعریف اصطلاحی سکینه می‌گوید: نوری در قلب انسان است که در مواجهه با امور غیبی، به انسان ثبات و آرامش می‌بخشد.[۲]
قرآن ویرایش
واژه قرآنی «سکینه» تنها شش بار در سه سورهٔ قرآن به کار رفته‌است. مفسران مسلمان و مترجمان قرآن، این واژه را غالباً به معنای «آرامش و طمأنینه»، مطابق با ریشهٔ لغوی آن «سکن» دانسته‌اند.[۳]
روح الهی ویرایش
سید محمدحسین طباطبایی، منظور از سکینه را در آیه «إِنَّ آیَةَ مُلْکِهِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ التَّابُوتُ فیهِ سَکینَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ بقره ۲۴۸»، روحی الهی می‌داند که به قلب انسان، آرامش و به جان آدمی، استقرار و ثبات می‌بخشد. این روح الهی، مرتبه‌ای از کمالات نفس انسانی و جلوه‌ای از روح ایمان است.[۴]
منابع ویرایش
- ↑ العین، ص ۳۸۲؛ مفردات، ص ۴۱۷
- ↑ تعریفات، الشریف علی بن محمد جرجانی، چاپ مصر ۱۳۰۶ هجری قمری.
- ↑ معناشناسی واژه «سکینه» در قرآن و متون مقدس یهودی، محمود مکوند نرجس توکلی محمدی، معرفت ادیان سال نهم بهار ۱۳۹۷ شماره ۲ (پیاپی ۳۴)
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، جلد دوم، حوزه علمیه قم، دفتر انتشارات اسلامی - ایران - قم، ۱۳۷۴ ه. ش
 | این یک مقالهٔ خرد قرآن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |