شهرستان کامیاران
شهرستان کامیاران از شهرستان‌های استان کردستان در غرب ایران است. این شهرستان، در ۶۵ کیلومتری جنوب سنندج واقع شده است.[۵] جمعیت این شهرستان بر طبق سرشماری عمومی سال ۱۳۹۵، برابر با ۱۰۲٬۸۵۶ نفر بوده است.[۱] شهرستان کامیاران دارای ۲ شهر کامیاران، به‌عنوان مرکز شهرستان و شهر موچش است.[۶] کامیاران جنوبی‌ترین شهرستان استان کردستان است و بر روی گسل مروارید قرار گرفته و حصاری از کوهستان‌های شاهو و بیستون اطراف آن را احاطه کرده‌اند. کوهستان بیستون در جنوب دشت کامیاران، از رشته‌کوه زاگرس از امتداد یافته است. شهرستان کامیاران با استان کرمانشاه مرز مشترک دارد.
| شهرستان کامیاران | |
|---|---|
 موقعیت شهرستان کامیاران در استان کردستان | |
| اطلاعات کلی | |
| کشور |  ایران |
| استان | کردستان |
| سایر شهرها | کامیاران موچش |
| بخش‌ها | مرکزی موچش |
| نام‌های پیشین | کمران |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۲۰٬۸۵۶ نفر[۱] |
| مذهب | اکثریت سنی و اقلیت شیعه[۲][۳][۲] |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۱٫۸۵۲ کیلومتر مربع[۴][۴] کیلومتر مربع |
| داده‌های دیگر | |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۸۷–۳۵۵۲ |
| وبگاه | فرمانداری کامیاران |
تقسیمات کشوری ویرایش
شهر: کامیاران
شهر: موچش
اقتصاد ویرایش
مجتمع پرورش ماهیان سردآبی (قزل‌آلا) واقع در ۴۵ کیلومتری کامیاران - مریوان (روستای پالنگان) در بستر رود سیروان با ظرفیت ۵۶۴ تن[۴][۵] تولید سالانه، بزرگ‌ترین مجتمع پرورش ماهیان سردآبی در خاورمیانه است.[۷]
جمعیت‌شناسی ویرایش
فرهنگ شهرستان کامیاران نیز مشابه سایر نواحی استان کردستان است. مردم شهرستان کامیاران کرد هستند و به زبان کردی تکلم می‌کنند. زبان ساکنان شهرستان کامیاران کردی بوده و به سه گویش اردلانی و کلیایی و هورامی تکلم می‌کنند.
هورامی زبانان غالباً ساکن روستاهای پالنگان، سرریز، دژن، طاء، فرج‌آباد و فارس‌آباد شهرستان کامیاران هستند و بخشی از مردم شهر کامیاران می‌باشند.[۸]
گردشگری ویرایش
کامیاران دارای ۱۳۰ بنای تاریخی است که ۷۴ اثر آن به ثبت ملی رسیده است. کامیاران همچنین دارای ۳۰ منطقه نمونه گردشگری و ۴ روستای هدف گردشگری است. نقاط دیدنی و جذاب شهرستان کامیاران عبارت‌اند از روستای تاریخی پالنگان، دریاچه سد گاوشان، تفریحگاه جنگلی کوبگار، چشمه آب معدنی بایسپرنه، داریمام، کتیبه باستانی تنگی ور، تپه تیانه، تپه قلعه توبره ریز، چشمه چشمه آب‌معدنی گواز، رودخانه و چشمه‌های فصلی تنگی ور، مقبره شیخ عباس کومائین، مقبره حضرت عکاشه.
روستایی به نام پلنگان (به زبان محلی پالنگان)، به آثار طبیعی و همچنین معماری خانه‌های مردمانش مشهور است. این پتانسیل‌ها سبب شده است که کامیاران بیشترین درصد بازدید گردشگر در استان و به ویژه در بخش گردشگری روستایی داشته باشد.[۹]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «آمار» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ اوت ۲۰۱۲.
- ↑ استان‌شناسی کردستان، شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی ایران، سال ۱۳۹۰، ص۷۳
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ ۴٫۵ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ اوت ۲۰۱۲.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ اوت ۲۰۱۲.
- ↑ «Wayback Machine». web.archive.org. ۲۰۱۱-۰۹-۲۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۱-۲۱.
- ↑ [۱]
- ↑ {{یادکرد وب http://www.pavehpress.ir/فرهنگ-جغرافیایی-هورامان-اثر-پژوهشگ-2/[پیوند مرده]
- ↑ «شناسایی ۱۳۰ اثر تاریخی در کامیاران / ثبت ۷۴ اثر تاریخی در فهرست ملی». خبرگزاری فارس. ۹۲/۰۷/۱۴. دریافت‌شده در ۲۹ مارس ۲۰۱۴. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)
- وبگاه کردکلهر (برداشت آزاد با ذکر منبع)