شائول
شائول (به عبری: שָׁאוּל با تلفظ شائول به معنای دعا کرده) (حدود ۱۰۷۹ قبل از میلاد تا ۱۰۱۰ قبل از میلاد)[۱] یا طالوت (در منابع اسلامی) نخستین پادشاه پادشاهی متحد اسرائیل بود.[۲][۳] او توسط سموئیل مسح شد و بر گیباه حکومت می‌کرد. بر اساس داستان ذکر شده در تنخ او در جنگ با فلیسطی‌ها برای اینکه دستگیر نشود به وسیله افتادن بر روی شمشیر خودکشی کرد. در این جنگ سه فرزند او نیز کشته شدند. بعد از مرگ او اختلافی بین تنها فرزند پسر او ایش-بوشت و داماد او داوود درگرفت که در نهایت داوود جانشین او شد. بیشتر نوشته‌ها در مورد شائول در عهد عتیق در کتاب سموئیل است. در قرآن نیز داستان شائول ذکر شده‌است.
| شائول | |
|---|---|
 داوود چنگ شائول را می‌نوازد، اثر رامبرانت | |
| پادشاه پادشاهی متحده اسرائیل | |
| سلطنت | ح. ۱۰۳۷–۱۰۱۰ پ٫ م |
| جانشین | ایشبوشت |
| درگذشته | ح. ۱۰۱۰ پ٫ م |
| خاندان | سلسله شائول |
| پدر | کیش |
در عهد عتیق ویرایش
بر اساس عهد عتیق شائول فرزند کیش و از قبیله بنیامین (یکی از دوازده قبیله اسراییل) بود. شائول با آهینوام دختر آهیمزار ازدواج کرد. نتیجه این ازدواج چهار پسر و دو دختر بودند. پسران او به نامهای جاناتان، آبیناداب، ملچیشوا و ایشبوشت بودند. دختران او مراب و میشال نام داشتند.
شائول یک همسر صیغه هم به نام ریزپاه داشت که از او دو پسر به نامهای آرمونی و مفیبوشت داشت. شائول به داوود پیشنهاد کرد که مراب را به همسری برگزیند ولیکن داوود به این ازدواج مایل نبود. از این رو شائول دختر دیگر خود میشال را به همسری داوود درآورد؛ ولیکن بعداً هنگامی که داوود رقیب شائول شد، شائول میشال را از داوود جدا کرد و به همسری پالتی درآورد. شائول در جنگ کوه جلبوع درگذشت و در زلاه در منطقه بنیامین در اسراییل کنونی دفن شد. وقتی شائول ابتدا به پادشاهی رسید سموئیل او را مسح کرد؛ ولیکن بعداً شائول گناهکار شد و خدا به سموئیل گفت که یک پادشاه دیگر را مسح کند. شائول چنان در گناه غرق شد که دیگر نمی‌توانست از خدا اطاعت کند.
مسح شدن ویرایش
فرزندان سموئیل قابل اعتماد و صادق نبودند. رهبران اسراییل از اینکه فرزندان سموئیل بر آن‌ها حاکم شوند بسیار نگران بودند و از سموئیل خواستند که شاه دیگری به آن‌ها بدهد. شائول که مرد جوانی بود در این هنگام برای کاری از نزدیکی سموئیل عبور می‌کرد. خدا به سموئیل وحی کرد که او را مسح کند و او اولین پادشاه پادشاهی متحد اسراییل خواهد شد. شائول تا قبل از این اتفاق چوپانی می‌کرد. او دارای قدرت بدنی زیاد و قدی بلند بود. مردمان اسراییل مایل بودند مانند اقوام دیگر پادشاه داشته باشند و از این رو او را پادشاه (ملخ) می‌نامیدند ولیکن در کتاب سموئیل از واژه نگید به معنی فرمانده استفاده شده‌است.
جنگ‌های مختلف ویرایش
شائول جنگ‌های زیادی با اقوام مواب، آمونیت، ادومیت، زوباه، کنعان و امالک انجام داد.
اختلاف ویرایش
سموئیل به شائول گفت که یک هفته صبر کند تا او بازگردد و بقیه دستورالعمل‌ها را به او بدهد؛ ولیکن سموئیل بعد از یک هفته بازنگشت و مردم اسراییل بیقرار بودند. شائول آماده جنگ شد و دستور داد که برای خداوند قربانی انجام شود. در زمانی که این قربانی‌ها تقریباً تمام شده بود سموئیل بازگشت و از اینکه شائول برای او صبر نکرده بود بسیار ناراحت شد. وقتی نبرد با فلیسطی‌ها تمام شد سموئیل به شائول گفت که تمامی قوم عمالیق را بکشد. شائول به قوم کنیت که در بین عمالیق زندگی می‌کردند خبر داد تا آنجا را ترک کنند. سپس شائول به عمالیق حمله کرد و تمامی مردان و زنان و کودکان و حتی حیوانات آن‌ها را نابود کرد؛ ولیکن او عجاج پادشاه آنان و بهترین حیوانات را زنده نگهداشت. وقتی سموئیل دید که او دستور او را به صورت کامل انجام نداده‌است خود دست به کار شد و شمشیر شائول را گرفت و به دست خود عجاج را شقه شقه کرد و به شائول گفت که خدا پادشاهی را از او گرفته‌است و تاج و تخت به اعقاب او نمیرسد. شائول عصبانی شد و قسمتی از لباس سموئیل را گرفت و پاره کرد.
شائول و داوود ویرایش
سموئیل با یسی پدر داوود ملاقات می‌کند و یسی فرزندان پسر خود را یکی یکی به حضور سموئیل می‌آورد ولیکن او همه را رد می‌کند. تا زمانی که داوود پسر کوچکتر یسی به حضور سموئیل آورده می‌شود و سموئیل او را انتخاب کرده و مسح می‌کند. در ادامه داستان شائول تحت فشار است و درخواست موسیقی می‌کند. داوود پسر یسی که نوازنده چیره‌دستی است برای او شروع به نواختن می‌کند و او آرامش میابد. از این زمان داوود به‌طور اختصاصی در کنار شائول است.
در اسلام ویرایش
در قرآن نام شائول به عنوان طالوت شناخته می‌شود. بر اساس داستان قرآنی طالوت توسط سموئیل (بدون ذکر نام) به عنوان پادشاه اسراییل انتخاب می‌شود؛ ولیکن اسراییلی‌ها سموئیل را مورد انتقاد قرار می‌دهند زیرا طالوت ثروتمند نبود. سموئیل از مردم انتقاد می‌کند و می‌گوید که طالوت در نزد خداوند عزیزتر از آنان است. طالوت سپاه را به جنگ جالوت می‌برد و جالوت به دست داوود کشته می‌شود. طالوت در اسلام معمولاً به عنوان پیامبر شناخته نمی‌شود بلکه به عنوان پادشاهی که از جانب خدا برگزیده شده بود است. بعضی اعتقاد دارند که نام طالوت در قرآن ارتباطی با قد بلند طالوت دارد و از ریشه طول و طویل است. در قرآن بعد از انتخاب شدن طالوت به عنوان اولین پادشاه اسراییل و رد شدن او توسط مردم خداوند به عنوان نشانه پادشاهی او تابوت عهد را بازمی‌گرداند.
و پیامبرشان (سموئیل) به آنان گفت که نشانه پادشاهی او (طالوت) تابوتی است که در آن سکینه قرار دارد و باقی‌مانده آنچه خاندان موسی و هارون داشتند و فرشتگان آن را حمل می‌کنند. این نشانه‌ای برای شما است اگر شما ایمان داشته باشید. -سوره بقره آیه ۲۴۸
طالوت سپاهیان خود را با رودخانه آزمایش می‌کند و می‌گوید که هر کسی از آب بنوشد از او نیست و هر که ننوشد با اوست. بیشتریان به غیر از اندکی می‌نوشند. طالوت به جنگ جالوت می‌رود و داوود جالوت را شکست می‌دهد. داستان قرآنی با داستان تنخ متفاوت است زیرا در تنخ تابوت عهد قبل از طالوت به دست اسراییلیان بازمی‌گردد و آزمایش رودخانه در تنخ نه توسط شائول و بلکه توسط جدعون اتفاق میفتند.
منابع ویرایش
- ↑ Finkelstein, Israel (2006). "The Last Labayu: King Saul and the Expansion of the First North Israelite Territorial Entity". In Amit, Yairah; Ben Zvi, Ehud; Finkelstein, Isreal; et al. (eds.). Essays on Ancient Israel in Its Near Eastern Context: A Tribute to Nadav Naʼaman. Eisenbrauns. pp. 171 ff. ISBN 978-1-57506-128-3. Retrieved 2016-03-02.
- ↑ title = A Basic Dictionary of Bible People | author = Julien Chilcott-Monk | pub = Hymns Ancient and Modern Ltd, 2004 pg = 10
- ↑ Van der Toorn, Karel (1993). "Saul and the rise of Israelite state religion". Vetus Testamentum. XLIII (4). JSTOR 1518499.
- مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، صفحه Saul، بازدید شده در اردیبهشت ۹۳.