علی بونگو
علی بونگو اوندیمبا (به انگلیسی: Ali Bongo Ondimba) علی بونگو اوندیمبا (زاده‌شده با نام آلن برنارد بونگو؛ ۹ فوریه ۱۹۵۹)،[۱] که گاهی علی بونگو هم نامیده می‌شود، سیاستمدار گابنی است که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۳، سومین رئیس‌جمهور گابن بود.[۲][۳] او عضو حزب دموکراتیک گابن و فرزند عمر بونگو است که از سال ۱۹۶۷ تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۹، رئیس‌جمهور گابن بود. در دوران ریاست‌جمهوری پدرش، وی از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ وزیر امور خارجه، در مجلس ملی از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۹ به‌عنوان معاون نماینده بونگویل و از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۹، وزیر دفاع بود. پس از مرگ پدر، او در انتخابات ۲۰۰۹ پیروز شد.[۴] علی بونگو در انتخابات ریاست‌جمهوری گابن (۲۰۱۶)، که با بی‌نظمی‌های متعدد، دستگیری‌ها، نقض حقوق بشر و تظاهرات و خشونت‌های پس از انتخابات همراه بود، دوباره انتخاب‌شد.[۵][۶] در ۳۰ اوت ۲۰۲۳، به‌دنبال نتایج انتخابات سراسری گابن (۲۰۲۳)، ارتش انتخابات را باطل کرد و در یک کودتای نظامی بونگو را از ریاست‌جمهوری برکنار نمود و قدرت را تحت کنترل خونتای نظامی قرار داد.[۷][۸] ژنرال بریس کلوتایر اولیگی نگئما به عنوان رئیس‌جمهور انتقالی اعلام شد.[۹]
علی بونگو اوندیمبا | |
|---|---|
_(cropped).jpg) بونگو در ۲۰۲۲ | |
| سومین رئیس‌جمهور گابن | |
| دوره مسئولیت ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹ – ۳۰ اوت ۲۰۲۳ | |
| رئیس‌جمهور | پیر کلاور ماگانگا موساوو رز کریستین راپوندا |
| نخست‌وزیر | پل بایوگی امبه ریموند اندوگ سیما دنیل اونا اوندو امانوئل ایسوزه انگنده جولین انکاگ بکیل رز کریستین راپوندا آلن کلود بیلی بای نزه |
| پس از | عمر بونگو |
| پیش از | بریس کلوتایر اولیگی نگئما (دوره انتقالی) |
| وزیر دفاع گابن | |
| دوره مسئولیت ۲۰۰۹ – ۱۹۹۹ | |
| وزیر امورخارجه گابن | |
| دوره مسئولیت ۱۹۸۹ – ۱۹۹۱ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | آلن برنارد بونگو ۹ فوریهٔ ۱۹۵۹ (۶۵ سال) برازاویل، آفریقای استوایی فرانسه (کنگو-برازاویل فعلی) |
| ملیت |  گابن |
| حزب سیاسی | حزب دموکراتیک گابن |
| همسر(ان) | سیلویا والنتین |
| فرزندان | ملیکا ناردین جلیل بلال |
| اقامتگاه | کاخ ریاست‌جمهوری لیبرویل، گابن |
| محل تحصیل | دانشگاه پانتئون-سوربن |
| پیشه | سیاستمدار |
به دنبال مرگ عمر بونگو در سن ۷۳ سالگی در ژانویه ۲۰۰۹، «رزه فرانسین»، رئیس‌جمهور موقت این کشور از ژوئن تا اکتبر ۲۰۰۹ شد و پس از آن انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری در اوت ۲۰۰۹ برگزار شد، علی بونگو نامزد حزب دموکرات گابن (PDG) توانست بر رقیب خود «آندره امبا اوبامه»، وزیر کشور سابق گابن و «پیر مامبوندو»، کاندیدای اپوزیسیون، پیروز شود.[۱۰]
مردم گابن به نتایج انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۹، علیه علی بونگو اعتراض کردند. معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، علاوه بر به آتش کشیدن کنسولگری فرانسه در این شهر، به غارت و چپاول مغازه‌ها پرداختند.[۱۱]
تحلیل‌گران سیاسی دوره طولانی حکومت عمر بونگو را نشانگر حمایت فرانسه از او می‌دانند؛ وی تا زمان مرگش نماد نفوذ فرانسه در آفریقا بود.[۱۲] فرانسه حدود هزار نیروی نظامی خود را در گابن مستقر کرده‌است که اغلب آنها در لیبرویل حضور دارند.[۱۳]
در تاریخ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۸ پس از این که وی برای شرکت در داوس صحرا به عربستان سعودی سفر کرده و قرار بود به کشورش بازگردد، رسانه‌های گابن بدون نشان دادن عکسی یا تصویری از وی، اعلام کردند که او به کشور دیگری نرفته و در عربستان نیز نمانده‌است بلکه در اثر خستگی طولانی مدت در بیمارستان بستری است احتمال می‌رود که او سکته کرده باشد یا سرنوشتی مانند حریری داشته باشد.[۱۴]
منابع ویرایش
- ↑ "Bongo Ali", Gabon: Les hommes de pouvoir, number 4, Africa Intelligence, 5 March 2002 (به فرانسوی).
- ↑ "Gabon military officers declare coup after Ali Bongo wins disputed election". The Guardian, Retrieved 30 August 2023.
- ↑ Gabon army claims overthrow of 56-year-old political dynasty after election. Washington Post, Retrieved 30 August 2023.
- ↑ "Bongo's son to be Gabon candidate in August poll", AFP, 16 July 2009.
- ↑ "Unrest as dictator's son declared winner in Gabon", Associated Press, 3 September 2009.
- ↑ "Country Reports on Human Rights Practices for 2016". state.gov. Retrieved 11 July 2017.
- ↑ «کودتا در گابن؛ نظامیان دولت و پارلمان را منحل کردند». euronews. ۲۰۲۳-۰۸-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۳۱.
- ↑ «کودتا در گابن پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری – DW – ۱۴۰۲/۶/۸». dw.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۸-۳۱.
- ↑ "General Nguema appointed transitional president of Gabon following coup". Anadolu Agency. Kigali, Rwanda. 30 August 2023. Retrieved 31 August 2023.
- ↑ علی بونگو پیروز انتخابات ریاست جمهور گابن شد
- ↑ پیروزی بونگو در گابن و آتش زدن کنسولگری فرانسه
- ↑ خبرگزاری فارسی، بازدید: مارس ۲۰۱۲.
- ↑ خبرگزاری فارس. سال ۸۸.
- ↑ «ایسنا».
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ali Bongo Ondimba». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.