علی حجت کاشانی

نظامی ایرانی

علی حجت کاشانی سپهبد ارتش شاهنشاهی ایران، معاون نخست‌وزیر[۱] و رئیس سازمان تربیت بدنی بود.[۲] وی پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران در زندان قصر تیرباران شد.[۳] در دوران ریاست حجت کاشانی بر سازمان تربیت بدنی، ورزش ایران توانست در بازی‌های آسیایی تهران صاحب ۶۴ مدال از جمله ۳۰ مدال طلا بشود.[۴] وی هم‌چنین نقش مهمی در پذیرفته‌شدن مجدد ورزش چین در مجامع بین‌المللی را داشت.[۳]

علی حجت کاشانی
رئیس سازمان تربیت بدنی و معاون نخست وزیر
دوره مسئولیت
اردیبهشت ۱۳۵۱ – ۱۳۵۶
پادشاهمحمدرضا شاه پهلوی
پس ازمصطفی امجدی
پیش ازنادر جهانبانی
اطلاعات شخصی
درگذشته۲۲ فروردین ۱۳۵۸
زندان قصر، تهران، ایران
آرامگاهتهران ، روستای واصفجان
ملیتایرانی
پیشهسیاستمدار
خدمات نظامی
خدمت/شاخهارتش شاهنشاهی ایران
درجهسپهبد
یگاننیروی زمینی شاهنشاهی ایران

علی‌حجت کاشانی پس از تصمیم مراکش مبنی بر قطع وابستگی به فرانسه در زمینه آموزش نظامی از جانب ایران در چارچوب کمکهای فنی و به عنوان رئیس هیئت مستشاری نظامی ایران به آن کشور اعزام و دانشکده افسری مراکش را برپا ساخت که خدماتش مورد توجه مقامات مراکش قرار گرفت.[۵]

وی که در میان اهالی جامعه ورزش معروف به «تیمسار حجت» بود از اردیبهشت سال ۱۳۵۱ و مقارن نهمین سال نخست‌وزیری امیرعباس هویدا معاون او و رئیس سازمان تربیت بدنی شد.[۴]

در نهایت در تاریخ سحر گاه ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ به فرمان صادق خلخالی تیرباران شد.

خانواده ویرایش

علی حجت کاشانی در روستای دیزباد نیشابور واقع در استان خراسان در خانواده‌ای مذهبی متولد شد.[۶]

او همسر اختر الملوک امیر طهماسب بود و همچنین داماد عبدالله امیر طهماسب وزیر دوره قاجار و پهلوی بود

محاکمه و اعدام ویرایش

حجت کاشانی در دادگاه انقلاب محاکمه شد. وی که از داشتن وکیل مدافع محروم شده بود، به حکم صادق خلخالی «محارب» و «مهدورالدم» تشخیص داده شد و در ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ در زندان قصر تیرباران شد.

از جمله اتهامات او فعالیت‌های ورزشی و و برگزاری بازی‌های آسیایی تهران بود. در بخشی از کیفرخواست علیه وی آمده بود: «به یاد می‌آورید آن وقت‌ها که قدرت در دست شماها بود و با برگزاری برنامه‌های نمایشی المپیک‌ها و غیره و غیره جوانان را به منجلاب فساد می‌کشاندید در حالی که وظیفه شما این بود که جوان‌های ما را به صورت سالم پرورش بدهید.».[۳][۷]

علی حجت کاشانی یکی از ۴۳۸ نفری است که اعدام‌شان در گزارش اسفند ۱۳۵۸ سازمان عفو بین‌الملل ثبت شده‌است.[۱]


منابع ویرایش

  1. صادق خلخالی (۱۳۸۰)، «انقلاب اسلامی و توطئه گروهک‌ها»، خاطرات آیت‌الله خلخالی، تهران: نشر سایه، ص. ۳۵۹ تا ۳۶۷، شابک ۹۶۴-۵۹۱۸-۲۵-۱