ویکی‌پدیا

غذای آهسته

سازمان

غذای آهسته (به انگلیسی: Slow Food) عنوان جنبشی است که از سال ۱۹۸۶ در اروپا آغاز شده[۱] و در مقابل غذای سریع یا همان فست فود قرار گرفته‌است. این نهضت در ایتالیا و در ابتدا برای مقاومت در برابر افتتاح شعبهٔ مک‌دونالد در مقابل پله‌های اسپانیایی ایتالیا شکل‌گرفت.[۲] جنبش غذای آهسته سه دهه‌است که در ایتالیا آغاز شده‌است. در واقع هر خصوصیتی که فست فود دارد، غذای آهسته ندارد. جنبش غذای آهسته، فقط مربوط به سلامتی نیست، بلکه یک نوع شیوهٔ زندگی است. چه بخواهید به این شیوهٔ زندگی تن در دهید یا نه، دلایلی وجود دارند که شما را وادار می‌کنند به آهسته غذا خوردن فکر کنید، کاری که بسیار آسان است. در سال ۱۹۸۹ بیانیهٔ بنیانگذاری این جنبش جهانی توسط نمایندگان ۱۵ کشور در پاریس امضا شد.[۳]

غذای آهسته
The Slow Food logo
شعارخوب، تمیز و منصفانه
بنیان‌گذاری۱۹۸۶
ستادبرا (پیدمونت)
اعضا
۶۸٬۷۸۰
President
کارلو پترینی
وبگاه

شالودهٔ اصلی چنان برمی‌آید که در راستای ترویج غذاهای محلی و تولید ارائه غذاهای سنتی باشد اما در حقیقت، هدف عمده، مقابله با فست‌فود، جهانی‌شدن و تولید مواد غذایی صنعتی است.[۴] در حال‌حاضر بنیاد غذای آهسته در حدود ۱۵۰ کشور جهان گسترش یافته‌است.[۵] دفاتر این جنبش در سوئیس (۱۹۹۵)، آلمان (۱۹۹۸)، نیویورک (۲۰۰۰)، فرانسه (۲۰۰۳)، ژاپن (۲۰۰۵) و همین‌طور در انگلستان و شیلی افتتاح‌شده‌است. دفتر مرکزی این نهاد در نزدیکی تورین ایتالیا واقع است.

کشورهای مختلف ویرایش

ایالات متحده ویرایش

در سال ۲۰۰۸ میلادی بنیاد غذای آهستهٔ آمریکا میزبان بزرگ‌ترین گردهمایی خود تحت عنوان جامعهٔ غذای آهسته از زمان تأسیس این جنبش در سانفرانسیسکو بود.[۶]

در سال ۲۰۱۳ اسلوفود در آمریکا نزدیک به ۱۲۰۰۰ عضو داشت. در سال ۲۰۱۱ این سازمان در آمریکا، کوچک‌سازی انجام داد و بخشی از کارکنان خود را بیرون کرد و دستمزد کارکنان باقیمانده را که از پشتیبان‌های ثروتمند تهیه می‌شد کاهش داد. این اتفاق را تا حدی به تورم اقتصادی نسبت می‌دهند اما تا حدی نیز ناشی از اقبال کم این جنبش و از دست دادن شخصیت‌های کلیدی‌اش بوده‌است.[۷]

آلیس واترز، اریک شلوسر (Eric Matthew Schlosser) و مایکل پولان از اعضای سرشناس هستند و Richard McCarthy مدیریت اجرایی را بر عهده دارد.[۸]

بریتانیا ویرایش

اسلوفود بریتانیا در راستای ارتقای آگاهی نسبت به پایداری و عدالت اجتماعی در حوزه غذا و کشاورزی در بریتانیا فعالیت می‌کند.

استرالیا ویرایش

جنبش اسلوفود استرالیا هدفش این است که آگاهی جامعه را نسبت به ارزش غذای سالم، پاک و محلی که از مزرعه به بازار می‌رسد افزایش دهد.[۹] یک پویش همگام با سبد چشیدنی (Ark of Taste) بی‌المللی به راه افتاده‌است که بعضی از غذاهای استرالیایی را شامل می‌شود از جمله عسل محلی جزیره کانگورو، میوه کاج بویای کویینزلند، سوسیس گراز بومی ویکتوریا، عسل یوکریفیای تاسمانی.[۱۰]

نگارخانه ویرایش

منابع ویرایش

  1. ↑ "Slow Food History: 1986". Slow Food. Retrieved 2007-03-04.
  2. ↑ Carlo Petrini, William McCuaig (trans.), Alice Waters (foreword). (2003) Slow Food: The Case for Taste. New York: Columbia University Press. p.  ix.  – via Questia (نیازمند آبونمان) بایگانی‌شده در ۸ ژوئیه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine
  3. ↑ "Slow Food History: 1989". Slow Food. Archived from the original on 10 December 2007. Retrieved 2013-03-24.
  4. ↑ Meneley, Anne (2004). "Extra Virgin Olive Oil and Slow Food". Anthropologica. Canadian Anthropology Society. 6 (2): 170–172. doi:10.2307/25606192. Retrieved 2013-05-07.
  5. ↑ Slow Food International – Good, Clean and Fair Food. Web. 16 Nov. 2011. http://www.slowfood.com.
  6. ↑ Severson, Kim (July 23, 2008). "Slow Food Savors Its Big Moment". New York Times. Retrieved 2008-07-23. {{cite news}}: Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (help)
  7. ↑ John Birdsall (December 14, 2011). "Cheap Drama at Slow Food". Chow.com. Archived from the original on 13 July 2015. Retrieved 2014-10-13.
  8. ↑ Julia Moskin. "New Leader for Slow Food USA". New York Times. Retrieved 2013-01-10.
  9. ↑ "Slow Food Australia". Archived from the original on 15 February 2020. Retrieved 2011-01-15.
  10. ↑ "Letting a Golden Opportunity Slip By". Sydney Morning Herald. 3 August 2009.

Wikipedia contributors, "Slow Food," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Slow_Food&oldid=181438049 (accessed January ۱۱, ۲۰۰۸).

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=غذای_آهسته&oldid=38639096»