قانون استقلال هند ۱۹۴۷
قانون استقلال هند ۱۹۴۷ یک مصوبهٔ قانونی در پارلمان بریتانیا است که هند بریتانیا را به دو قلمرو مستقل جدید هند و پاکستان تقسیم کرد. این قانون در ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷ موافقت سلطنتی را دریافت کرد و بنابراین هند و پاکستان که شامل پاکستان غربی ( پاکستان امروزی) و پاکستان شرقی (بنگلادش امروزی) می‌شوند، در ۱۴ اوت به وجود آمدند.[۱]
 | |
| عنوان طولانی | قانونی برای ایجاد مقرراتی در مورد تشکیل دو ایالت تحت سلطه در هند، جایگزینی سایر مقررات برای برخی از مقررات قانون دولت هند، ۱۹۳۵، که در خارج از آن قلمروها اعمال می‌شود، و برای پیش‌بینی سایر موارد مرتبط با آن. |
|---|---|
| یادکرد | 1947 c. 30 (10 & 11 Geo. 6) |
| وسعت سرزمینی | |
| تاریخ‌ها | |
| توشیح ملوکانه | ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷ |
| آغاز | ۱۵ اوت ۱۹۴۷ |
| فسخ | ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ (هند) 23 مارس ۱۹۵۶ (پاکستان و پاکستان شرقی) |
| سایر قوانین | |
| نسخ | قانون اساسی هند قانون اساسی پاکستان |
وضعیت: نامشخص | |
| Text of statute as originally enacted | |
| Revised text of statute as amended | |
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ Hoshiar Singh, Pankaj Singh; Singh Hoshiar (2011). Indian Administration. Pearson Education India. p. 10. ISBN 978-81-317-6119-9. Retrieved 2 January 2013.