لری لیراوی
گویشی از زبان لری
لری لیراوی یکی از گویش‌های زبان لری رایج در بندر دیلم، بندر گناوه، بندر ماهشهر، هندیجان،دشتستان می‌باشد[۲] که بیشتر به طوایف لر لیراوی و حیات داوودی و گشتیل .. تعلق دارند.[۳][۴] این گویش بازمانده زبان خوزی وشاهنامه ای می‌باشد. کتاب‌های فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور، چاپ ادارهٔ جغرافیایی ارتش[۵] به صراحت وجود زبان لری در این بنادر را تأیید کرده‌است .[۶][۷]
| لُری لیراوی | |
|---|---|
| لری لیراووی[۱] | |
| زبان بومی در |  ایران |
| منطقه | غرب آسیا |
| قومیت | مردم لر |
| |
| الفبای عربی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ http://www.amazon.com/Phonology-Southern-Luri-Eric-Anonby/dp/3895867233
- ↑ صفی‌نژاد، جواد. لرهای ایران: لر بزرگ، لر کوچک. تهران: ۱۳۸۰.(ص ۷۰).
- ↑ صفی‌نژاد، جواد. لرهای ایران: لربزرگ، لرکوچک. آتیه، تهران: ۱۳۸۱.
- ↑ اقوام ایرانی جلد هشتم صفحه دهم
- ↑ -فرهنگ جغرافیائی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران (جلد101 گناوه 1365) و (جلد 110بوشهر 1365) و (جلد 91 بهبهان 1370 در خصوص بندر دیلم) و (جلد 90 آبادان 1365 در خصوص بندر ماهشهر)
- ↑ فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور، چاپ ادارهٔ جغرافیایی ارتش12
- ↑ لیراو در لغتنامه دهخدا