نظریه توطئه مارکسیسم فرهنگی
اصطلاح مارکسیسم فرهنگی به یک نظریه توطئه یهودی ستیزانه راست افراطی اشاره دارد که مدعی است مارکسیسم غربی اساس ادامه تلاش‌های آکادمیک و روشنفکری برای براندازی فرهنگ غرب است.[۱] این نظریه ادعا می‌کند که نخبگانی از نظریه‌پردازان مارکسیست و روشنفکران مکتب فرانکفورت دارند با یک جنگ فرهنگی که ارزش‌های مسیحی محافظه‌کاری سنتی را تضعیف می‌کند و ارزش‌های لیبرال فرهنگی ضد فرهنگ و چندفرهنگ‌گرایی دهه ۱۹۶۰، سیاست مترقی و نزاکت سیاسی که خود را در سیاست هویت ایجاد شده توسط نظریه انتقادی نشان می‌دهد را ترویج می‌کند، جامعه غربی را زیر و رو می‌کنند. .
این نظریه توطئه که احیای معاصر اصطلاح تبلیغاتی نازی " بلشویسم فرهنگی " است، از ایالات متحده در طول دهه ۱۹۹۰ نشات گرفت.[۲][۳] در حالی که در ابتدا فقط در حاشیه‌های سیاسی راست افراطی یافت می‌شد، در دهه ۲۰۱۰ این اصطلاح وارد گفتمان جریان اصلی شد و اکنون در سطح جهانی یافت می‌شود.[۳] نظری توطئه جنگ فرهنگی مارکسیستی توسط سیاستمداران دست راستی، رهبران مذهبی بنیادگرا، مفسران سیاسی در رسانه‌های چاپی و تلویزیونی جریان اصلی و تروریست‌های برترپندار سفیدپوست ترویج می‌شود،[۴] و به عنوان «عنصر بنیادی جهان بینی آلت-رایت» توصیف شده.[۵] تحلیل دانشورانه این نظری توطئه به این نتیجه رسیده‌است که هیچ مبنای واقعی ندارد.[۳][۶]
ورود به گفتمان جریان اصلی ویرایش
در اواخر دهه ۲۰۱۰، جردن پیترسون مارکسیسم فرهنگی را به عنوان یک اصطلاح با انتقال آن به گفتمان جریان اصلی رایج کرد.[۷][۸][۹] چندین نویسنده بیان کردند که پترسون این توطئه را بابت درخواست استفاده از ضمایر خنثای جنسیتی به عنوان تهدیدی برای آزادی بیان سرزنش می‌کند،[۷] اغلب از پست مدرنیسم به عنوان معادلی برای این توطئه سوء استفاده می‌کند بدون اینکه مفاهیم یهودی ستیزانه آن را درک کند، و تصریح کرد که " پترسون یک یهودی ستیز ایدئولوژیک نیست؛ دلایل زیادی برای این باور وجود دارد که وقتی او تبلیغات فاشیستی را بازپخش می‌کند، حتی متوجه دلالت‌های رمزگونه ای که دارد نشر می‌دهد نمی شود.[۹] بن شاپیرو و چارلی کرک، بنیانگذار ترنینگ پوینت یو اس ای، مشارکت کنندگان سابق برایتبارت، این نظریه توطئه را ترویج کرده‌اند، به ویژه این ادعا که فعالیت مارکسیستی فرهنگی در دانشگاه‌ها در حال وقوع است.[۶][۳][۴]
منابع ویرایش
- ↑ Jay, Martin. "Dialectic of Counter-Enlightenment: The Frankfurt School as Scapegoat of the Lunatic Fringe". Salmagundi Magazine. Archived from the original on 24 November 2011.
- ↑ Jay, M (2010). "Dialectic of counter-enlightenment: The frankfurt school as scapegoat of the lunatic fringe". Salmagundi. 168/169: 30–40 – via ProQuest.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "Cultural Marxism: Far-Right Conspiracy Theory in Australia's Culture Wars". Social Identities. London, England: گروه تیلور و فرانسیس. 26 (6): 722–738. June 2020. doi:10.1080/13504630.2020.1787822. ISSN 1350-4630. Archived from the original on 30 July 2020. Retrieved 6 October 2020. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Busbridge, Moffitt & Thorburn 2020» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "The Alt-Right's Discourse of 'cultural Marxism': A political Instrument of Intersectional Hate". Atlantis Journal. Halifax, Nova Scotia: Mount Saint Vincent University. 39 (1). 2018. Archived from the original on 1 December 2020. Retrieved 5 November 2020. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Mirrlees 2018» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Elley, Ben (2021). ""The rebirth of the West begins with you!"—Self-improvement as radicalisation on 4chan". Humanities and Social Sciences Communications (به انگلیسی). 8 (1): 1–10. doi:10.1057/s41599-021-00732-x. ISSN 2662-9992.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "Who's Afraid of the Frankfurt School? 'Cultural Marxism' as an Antisemitic Conspiracy Theory" (PDF). Journal of Social Justice. 9. 2019. Archived from the original (PDF) on 16 July 2020. Retrieved 11 September 2020. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Braune 2019» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Sharpe, Matthew. "Is 'cultural Marxism' Really Taking Over Universities? I Crunched Some Numbers to Find Out". The Conversation. Archived from the original on 6 October 2020. Retrieved 6 October 2020.
- ↑ "The Alt-Right's Discourse of 'Cultural Marxism': A Political Instrument of Intersectional Hate". Atlantis. 39 (1): 49–69. 2018. Archived from the original on 1 December 2020. Retrieved 2 November 2020.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Berlatsky, Noah. "How Anti-Leftism Has Made Jordan Peterson a Mark for Fascist Propaganda". Pacific Standard. Archived from the original on 13 June 2018. Retrieved 4 November 2020.