مارک سولمز (متولد ۱۹۶۱، آفریقای جنوبی) عصب‌شناس و روانکاو است. وی استاد نوروپسیکولوژی دانشگاه کیپ تاون و از تأسیس کنندگان انجمن روانکاوی بریتانیا است.[۱] شهرت وی به خاطر تأسیس علم میان رشته‌ای عصب روانکاوی است. عمده تحقیقات وی مربوط به رویابینی، هیجان و انگیزش است.[۲]

نظریه رویا ویرایش

مارک سولمز نظریه عصب‌شناسی خود را بر پایه فرضیه رویابینی فروید استوار کرد. طبق فرضیه فروید رویاها موهوم و تصادفی نیستند؛ بلکه دارای معنی برای شخص تجربه‌کننده رویا هستند. فروید برای رویا کارکردهای مختلفی قائل بود و آن را تحقق یک میل ناهشیار، کمک به طولانی‌تر شدن خواب آرام و رهایی از قید و بند واقعیت تحت تسلط اصل لذت در واکنش به برخی اشتغالات ذهنی روزمره یا پسمانده‌های روز می‌دانست. طبق آزمایش‌های مارک سولمز زمانی که به «سیستم جستوگر» که مغز میانی را به لیمبیک و لوب پیشانی متصل می‌کند، آسیبی برسد، فرد دیگر رویا نمی‌بیند. سیستم جستجوگر انسان را به تحقق اهداف در رابطه با محیط برمی‌انگیزاند که در حقیقت همان اصل لذت در نظام فرویدی است. همچنین افرادی که به علت آسیب مغزی دیگر رویا نمی‌بینند، از خواب کوتاه‌تری برخوردار هستند که این نظریه را که رویا نگهبان خواب است را تایید می‌کند.[۳]

تالیفات ویرایش

  • مغز و دنیای درون، مارک سولمز و الیور ترنبال، ترجمه علی فیروزآبادی، نشر قطره[۴]

منابع ویرایش

  1. http://www.guardian.co.uk/profile/mark-solms
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۶ مه ۲۰۱۳.
  3. مغز و دنیای درون، مارک سولمز و الیور ترنبال، ترجمه علی فیروزآبادی، نشر قطره
  4. http://www.adinehbook.com/gp/product/6001190414/ref=sr_2_1000_1/743-7045645-7953025

پیوند به بیرون ویرایش