محراب کلیسا
محراب کلیسا (به انگلیسی: Apse) یا تابوک[۱] (نامهای دیگر: مُخارجه، محراب گنبددار) در معماری رومی به فضای متقارنی که به وسیلهٔ نیمکره یا نیمطاق پوشیده شدهاست گفته میشود و بروننشسته در ساختمان کلیساها هستند که شکلی نیمدایره دارند و گنبدی نیمکرهای نیز بر آنها قرار دارد بعضی تابوکها دیوارهای چندضلعی دارند.
در معماری رومی، معماری روم شرقی و معماری گوتیک دیر مسیحی، کلیسای جامع و معماری کلیسا به صورت دایرهوار در ساختمان اصلی در بالای قربانگاه بدون توجه به شکل سقف قرار میگیرد. ممکن است شکل سقف کلیسا تخت، شیبدار، گنبدی شکل، کروی باشد.
نگارخانه ویرایش
-
نمایی داخلی از محراب پناهگاه سانتا ماریا دِ آفریقا
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ واژهٔ فارسی از: لغتنامهٔ دهخدا[پیوند مرده]
- ویکیپدیای انگلیسی