محمدعلی گویا

محمدعلی گویا (زادۀ تیر ۱۳۱۳ در کرمانشاه – درگذشتۀ ۶ فروردین ۱۳۸۰ در تهران)، شاعر و طنزپرداز اهل ایران بود.

محمدعلی گویا
زاده	تیر ۱۳۱۳ کرمانشاه، ایران
محل زندگی	تهران
درگذشته	۶ فروردین ۱۳۸۰ (۶۶ سال) تهران، ایران
لقب	بلبل گویا
پیشه	نویسنده، طنزنویس، روزنامه‌نگار
ملیت	ایرانی

زندگینامه

او در سال ۱۳۱۳ در شهر کرمانشاه متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران و کرمانشاه گذرانده و در سال ۱۳۳۳ وارد دانشکده معماری و شهرسازی و روزنامه‌نگاری شد. پس از فارغ‌التحصیلی به تدریس روزنامه‌نگاری پرداخت و در وزارت مسکن و شهرسازی استخدام شد.او در سال ۱۳۳۷ به جمع همکاران نشریه توفیق پیوست و در آنجا به سرودن اشعاری پرداخت که بیشتر آنها سیاسی بودند.

پس از حمله پلیس رژیم شاه به دانشجویان اعتصابی دانشگاه تهران با اقتباس از شعر «خاقانی» شعری سروده است:

هان ای دل عبرت بین، از دیده نظر کن، هان		ایوان مداین را، آیینۀ عبرت دان
یک ره، ز «ره اوّل» شو «شاهرضا» اندر		بر سردر آن بنگر، اشکی دو سه هم بفشان
دندانۀ هر «نیزه» پندی دهدت نو، نو		ز آن‌ها که ز کف دادند، یک‌باره سر و دندان
زان رزم دلیرانه، اوضاع دگرگون شد		سرجوخه بشد سرگرد، سرباز بشد ستوان

• نمونه طنز:

استاد گفت:

لهجه‌ی شیرین پاری بوده است از نخست همان لهجه‌ی دری

ور رفته‌اند بس که بدان ورپریده‌ها

امروز گشته است بدین سان «دری‌وری»!!!

وی پس از تعطیلی توفیق گوشه عزلت گزید و تنها فعالیتش کار در وزارت مسکن و شهرسازی و تدریس بود. ولی در سال ۱۳۶۹ پس از انتشار نشریۀ گل آقا دوباره شروع به فعالیت کرده و از همکاران دائمی آن نشریه شد.

محمدعلی گویا در تاریخ ۶ فروردین ۱۳۸۰ درگذشت.