دیورتیک قوس هنله
(تغییرمسیر از مدرهای لوپ هنله)
دیورتیکهای لوپ هنله شامل فورزماید، بومتانید و اتاکرینیک اسید، قویترین دیورتیکهای در دسترس هستند. آن‌ها کانال‌های سدیم و کلراید را در بخش صعودی قوس هنله نفرون مهار می‌کنند و از بازجذب سدیم جلوگیری می‌کنند و همین امر منجر به افزایش ترشح ادرار می‌شود.
این دسته از مدرها اتساع عروق محیطی را به اندازه دیورتیکهای تیازیدی کاهش نمی‌دهند؛ بنابراین همه‌جانبه عمل نکرده و به اندازه کافی در کاهش فشار خون مؤثر نیستند. به‌منظور افزایش ادرار، دیورتیکهای لوپ از تیازیدها بسیار موثرترند و به‌طور متداول بیشتر در درمان بیماران با حجم بالای مایع به کار می‌روند.
با اثر بر روی قوس هنله موجب افزایش دفع کلسیم، پتاسیم و آب می‌شود.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- سیسیل مبانی طب داخلی. تهران ۲۰۰۴