مسجد سیف‌الدین
مسجد سیف‌الدین مسجدی است که در بافت قدیم شهر گراش و در محلهٔ پاقلعه قرار دارد. قدمت این مسجد حدود ۲۵۰ سال است و در دورهٔ صفویه ساخته شده‌است. مساحت مسجد سیف‌الدین حدود ۲۰۰ متر مربع است و قسمت‌هایی چون حیاط، سالن، شبستان و محراب را شامل می‌شود. این مسجد مناره ندارد. سازهٔ اصلی آن از سنگ و گچ است و سقف آن با تیرهای چوبی که در زبان اچمی «چِئْب و مَئْر» نامیده می‌شود ساخته شده‌است.[۱] این مسجد در سال ۱۳۹۸ و با شمارهٔ ثبت ۳۲۵۷۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۲]
| مسجد سیف‌الدین | |
|---|---|
| نام | مسجد سیف‌الدین |
| کشور | ایران |
| استان | فارس |
| شهرستان | گراش |
| بخش | مرکزی |
| اطلاعات اثر | |
| نوع بنا | مسجد |
| سال‌های مرمت | حدود ۱۳۰ سال پیش |
| کاربری کنونی | مسجد |
| دیرینگی | صفویه |
| بانی اثر | سیف‌الدین |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۳۲۵۷۷ |
| تاریخ ثبت ملی | ۱۹ مرداد ۱۳۹۸ |
| اطلاعات بازدید | |
| امکان بازدید | آزاد |
  مسجد سیف‌الدین | |
مسجد سیف‌الدین از قدیمی‌ترین مساجد گراش است که توسط شخصی به نام سیف‌الدین ساخته شده‌است. سپس شخص دیگری با نام حاج محمدجعفر، آن را حدود ۱۳۰ سال پیش به شکل امروزی بازسازی کرده‌است.[۳]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ یوسفی، فاطمه (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۸). «پنج‌برکه، مسجد سیف‌الدین و برکه‌های سعیدا ثبت ملی شد». خبرگزاری هفت‌برکه. دریافت‌شده در ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱.
- ↑ «مراتب ثبت ۲۴ اثر فرهنگی-تاریخی فارس ابلاغ شد». روزنامه شیراز نوین.
- ↑ خواجه‌پور، محمد (۲۹ مرداد ۱۳۹۰). «شب پنجم: حتی صدای اذان از مسجد سیف‌الدین نمی‌آید». خبرگزاری هفت‌برکه. دریافت‌شده در ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱.