مقدونیه هخامنشی

مقدونیه هخامنشی (یونانی: Αχαιμενιδών Μακεδονία) اشاره به دوره‌ای از تاریخ مقدونیه باستان که پادشاهان این کشور دست‌نشانده شاهنشاهی هخامنشی بودند. این دوران از ۵۱۲ تا ۴۹۹ پیش از میلاد به طول انجامید و مقدونیه در جریان شورش یونانیان آسیا، اعلام استقلال کرد. پس از سرکوب شورش توسط هخامنشیان، مقدونیه مجدداً در سال ۴۹۲ پیش از میلاد دست‌نشانده ایرانیان شد. در نهایت، پس از عدم موفقیت هخامنشیان در فتح سرزمین‌های اروپایی یونان، این کشور مجدداً استقلال خود را بازیافت.[۳]

مقدونیه هخامنشی
Αχαιμενιδών Μακεδονία
۵۱۲/۵۱۱ – ۴۹۹ پ. م ۴۹۲ – ۴۷۹ پ. م

مقدونیه به عنوان پادشاهی والی ایرانی در مراحل اولیه جنگ‌های ایران و یونان
مرکزآیگای[۱]
تاریخچه
نوع
دوران تاریخیدوران باستان کلاسیک
• مقدونیه تحت سیطره کامل شاهنشاهی هخامنشی قرار می گیرد داریوش بزرگ
۵۱۲/۵۱۱ – ۴۹۹ پ. م
• مقدونیه بخشی کاملاً تابع شاهنشاهی هخامنشی میشود می شود.[۲]
۴۹۲–۴۷۹ پ. م
۴۷۹ پ. م
• مقدونیه از شاهنشاهی هخامنشی جدا می شود.[۲]
۴۷۹ پ. م
سنگ‌نگاره یک سرباز مقدونیه‌ای بر روی آرامگاه خشایارشا.

منابع ویرایش