ویکی‌پدیا

میفومورتاید

میفومورتاید (انگلیسی: Mifamurtide) نام دارویی است که جهت درمان استئوسارکوما (نوعی سرطان استخوان) به‌کار می‌رود. این سرطان در کودکان و نوجوانان شایع‌تر است و در یک سوم موارد منجر به مرگ می‌شود.

میفومورتاید
داده‌های بالینی
داده‌ها
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • بررسی نشده‌است
روش مصرف داروانفوزیون آهستهٔ لیپوزومالِ داخل‌وریدی ظرف ۱ ساعت
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • ℞ (Prescription only)
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمیN/A
نیمه‌عمر حذفچند دقیقه (در پلاسما)
۱۸ ساعت (در نهایت)
شناسه‌ها
  • 2-[(N-{(2R)-[(2-acetamido-2,3-dideoxy-D-glucopyranos-3-yl)oxy]-propanoyl}-L-alanyl-D-isoglutaminyl-L-alanyl)amino]ethyl (2R)-2,3-bis(hexadecanoyloxy)propyl hydrogen phosphate
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC59H109N6O19P۱
جرم مولی1237.499 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • CCCCCCCCCCCCCCCC(=O)OCC(COP(O)(=O)OCCNC(=O)[C@H](C)NC(=O)CC[C@@H](NC(=O)[C@H](C)NC(=O)[C@@H](C)O[C@H]1C(O)[C@@H](CO)O[C@@H](O)[C@@H]1NC(C)=O)C(N)=O)OC(=O)CCCCCCCCCCCCCCC
  • InChI=1S/C59H109N6O19P/c1-7-9-11-13-15-17-19-21-23-25-27-29-31-33-50(69)79-40-46(83-51(70)34-32-30-28-26-24-22-20-18-16-14-12-10-8-2)41-81-85(77,78)80-38-37-61-56(73)42(3)62-49(68)36-35-47(55(60)72)65-57(74)43(4)63-58(75)44(5)82-54-52(64-45(6)67)59(76)84-48(39-66)53(54)71/h42-44,46-48,52-54,59,66,71,76H,7-41H2,1-6H3,(H2,60,72)(H,61,73)(H,62,68)(H,63,75)(H,64,67)(H,65,74)(H,77,78)/t42-,43-,44+,46+,47+,48+,52+,53+,54+,59?/m0/s1 N
  • Key:JMUHBNWAORSSBD-WKYWBUFDSA-N N
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

میفومورتاید در مارس ۲۰۰۹ میلادی در اروپا تأیید شد. سازمان غذا و داروی آمریکا در سال ۲۰۰۷ میلادی از پذیرش این دارو، سر باز زد و آنرا نپذیرفت.[۱][۲]

موارد مصرف ویرایش

این دارو برای درمان استئوسارکومای غیرمتاستاتیک و قابل جراحی، پس از برداشت کامل ان توسط روش‌های جراحی، در افراد بین ۲ تا ۳۰ سال بکار می‌رود.[۳][۴][۵] این سرطان استخوان همه‌ساله در اروپا و آمریکا، در ۱ نفر از ۱۰۰۰ نفر رخ می‌دهد که بیشترشان زیر ۳۰ سال سن دارند.[۶] میفومورتاید پس از جراحی و در ترکیب با سایر داروهای شیمی‌درمانی، جهت کشتن سلول‌های باقی‌ماندهٔ سرطانی و افزایش عمر مبتلایان کاربرد دارد.[۴]

در یک کارآزمایی بالینی فاز سه در حدود ۸۰۰ بیمار، میفومورتاید در ترکیب با دوکسورابیسین و متوتروکسات؛ با یا بدون سیس‌پلاتین و ایفوسفامید، میزان مرگ‌ومیر را در حدود ۳۰٪ در مقایسه با پلاسیبو کاهش داد. ۶ سال بعد از درمان، ۷۸٪ بیماران هنوز زنده بودند که این به‌معنای کاهش خطر مطلق (ARR) ۸٪ است.[۳]

عوارض جانبی ویرایش

عوارض داروی میفومورتاید در مجموع خفیف تا متوسط است و بیشتر بیماران، در تزریق‌های دوم و بعد، عوارض کمتری را تجربه خواهند کرد.[۷][۸]

تداخلات دارویی ویرایش

در نتیجه، تجویز میفومورتاید با داروهای فوق قدغن است. البته می‌توان داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را با دوزهای کم تجویز کرد. هیچگونه شواهدی از تداخل میفومورتاید با داروهای شیمی‌درمانی رایج و همچنین با سیتوکروم پی ۴۵۰ در دست نیست.[۱۰]

منابع ویرایش

  1. ↑ "IDM Pharma's MEPACT (Mifamurtide, L-MTP-PE) Receives Approval in Europe for Treatment of Patients with Non-Metastatic, Resectable Osteosarcoma". PR Newswire. 2009-03-09. Retrieved 2009-11-12.
  2. ↑ "IDM Pharma receives not approvable letter for Mifamurtide for treatment of osteosarcoma". The Medical News. 2007-08-28. Retrieved 2009-11-12.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ &Na (2008). "Mifamurtide: CGP 19835, CGP 19835A, L-MTP-PE, liposomal MTP-PE, MLV 19835A, MTP-PE, muramyltripeptide phosphatidylethanolamine". Drugs in R&D. 9 (2): 131–5. doi:10.2165/00126839-200809020-00007. PMID 18298131.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ EMA (2009-03-06). "Mepact: Product Information. Annex I: Summary of Product Characteristics" (PDF). p. 2. Retrieved 2009-11-12.[پیوند مرده]
  5. ↑ EMA (2009-05-06). "Mepact: European Public Assessment Report. Summary for the public" (PDF). p. 1. Archived from the original (PDF) on 30 January 2018. Retrieved 2016-10-06.
  6. ↑ Meyers, P. A. (2009). "Muramyl tripeptide (mifamurtide) for the treatment of osteosarcoma". Expert Review of Anticancer Therapy. 9 (8): 1035–1049. doi:10.1586/era.09.69. PMID 19671023.
  7. ↑ Meyers, P. A.; Schwartz, C. L.; Krailo, M. D.; Healey, J. H.; Bernstein, M. L.; Betcher, D.; Ferguson, W. S.; Gebhardt, M. C.; Goorin, A. M.; Harris, M.; Kleinerman, E.; Link, M. P.; Nadel, H.; Nieder, M.; Siegal, G. P.; Weiner, M. A.; Wells, R. J.; Womer, R. B.; Grier, H. E.; Children's Oncology, G. (2008). "Osteosarcoma: the Addition of Muramyl Tripeptide to Chemotherapy Improves Overall Survival--A Report from the Children's Oncology Group". Journal of Clinical Oncology. 26 (4): 633–638. doi:10.1200/JCO.2008.14.0095. PMID 18235123.
  8. ↑ Meyers, P. A.; Schwartz, C. L.; Krailo, M.; Kleinerman, E. S.; Betcher, D.; Bernstein, M. L.; Conrad, E.; Ferguson, W.; Gebhardt, M.; Goorin, A. M.; Harris, M. B.; Healey, J.; Huvos, A.; Link, M.; Montebello, J.; Nadel, H.; Nieder, M.; Sato, J.; Siegal, G.; Weiner, M.; Wells, R.; Wold, L.; Womer, R.; Grier, H. (2005). "Osteosarcoma: A Randomized, Prospective Trial of the Addition of Ifosfamide and/or Muramyl Tripeptide to Cisplatin, Doxorubicin, and High-Dose Methotrexate". Journal of Clinical Oncology. 23 (9): 2004–2011. doi:10.1200/JCO.2005.06.031. PMID 15774791.
  9. ↑ (EMA 2009, pp. 5–7)
  10. ↑ (EMA 2009, p. 4)
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=میفومورتاید&oldid=38760259»