میمه (شاهین‌شهر و میمه)

شهری در استان اصفهان
(تغییرمسیر از میمه (اصفهان))

مِیمه مرکز بخش میمه و شهری از توابع شهرستان شاهین‌شهر و میمه استان اصفهان است. این شهر در شمال استان اصفهان و با فاصله ۸۰ کیلومتری از دلیجان واقع شده‌است. معنای نام این شهر «می ناب انگور» است که وجه تسمیه آن وجود تاکستانهای وافر و با کیفیت بالای انگور می‌باشد که مرغوب‌ترین انگور در آسیاست. در ادوار پیش از اسلام مرکز تهیه و فروش شراب‌های خاندان‌های سلطنتی بالاخص دوره ساسانی بوده‌است.

میمه
میمه
کشور ایران
استاناصفهان
شهرستانشاهین شهر و میمه
بخشمیمه
سال شهرشدن۱۳۲۵[۱]
مردم
جمعیت۵۶۹۱ نفر (سرشماری ۱۳۹۵)
رشد جمعیت۱۰درصد
جغرافیای طبیعی
مساحت۳۶۰۰
ارتفاع۲۰۰۵
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه۲۰
اطلاعات شهری
شهردارحسین دهقان
تأسیس شهرداری۱۳۲۵/۰۲/۱۶
ره‌آوردفرش دستباف، شیره انگور، بادام، سنجد، گلاب، بستنی خامه ای زعفرانی، لبنیات و نان محلی
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۳۱[۲]
وبگاه
میمه بر ایران واقع شده‌است
میمه
روی نقشه ایران
۳۳°۲۶′۴۳″شمالی ۵۱°۱۰′۰۷″شرقی / ۳۳٫۴۴۵۳°شمالی ۵۱٫۱۶۸۶°شرقی / 33.4453; 51.1686

محل مسکونی باستانی این شهر که هم‌اکنون قناتی بنام مزد آباد در کنارش وجود دارد و اشاره به قدمتی بیش از دو هزارو پانصد سال برای این شهر دارد. گویش راجی با لهجه خاصی بین مردمان این دیار در حال تکلم است که از زبان‌های باستانی ایرانی و بسیار زیباست.[۴]

از نکات مهم دیگر این منطقه وجود بزرگ‌ترین زیستگاه آهوی اصیل ایرانیست که در ۴۵ کیلومتری میمه در شهر موته واقع شده‌است. همچنین وجود قنات جهانی مزدآباد که در سال ۱۳۹۵ به ثبت یونسکو رسیده‌است و از جاذبه‌های گردشگری ایران محسوب می‌شود. از جاذبه‌های گردشگری دیگر می‌توان به مسجد جامع میمه، موزه مردم‌شناسی، میدان تعزیه، خانه‌های تاریخی و کوچه باغ‌های زیبا نام برد. غذای سنتی میمه کله گنجشکی می‌باشد.

بخش ویرایش

بخش میمه شمالی‌ترین و بزرگ‌ترین بخش استان اصفهان و دارای سه شهر به نام‌های میمه، الایبید و وزوان و هفت روستای واجد حد نصاب تشکیل شورا به نام‌های زیادآباد، لایبید، خسروآباد، ونداده، حسن رباط پایین، لوشاب و موته می‌باشد. روستاهای مراوند، چقاده، رباط، قاسم‌آباد و سعیدآباد نیز روستاهای چندین خانواری این بخش محسوب می‌شوند؛ و دارای ۲۵٬۹۸۷ نفر جمعیت فعال می‌باشد.[۵]

وجه تسمیه ویرایش

وجه نام‌گذاری برای شهر میمه در نتیجه تجزیه کلمهٔ "میمه" به "می"+"مه" بوده که به معنای "شراب ناب" می‌باشد. قرینهٔ درستی این وجه تسمیه وجود تاکستان‌های فراوان در این منطقه بوده که احتمالاً مستوجب به عمل آمدن شراب انگور در قدیم می‌گردیده‌است. از لغت‌نامه‌های گوناگون و همچنین از قول مردم کنجکاو شهر میمه چنین بر می‌آید که قبل از ظهور اسلام، بر اساس عقاید دینی مردم و وفور تاکستان‌ها و باغ‌های انگور مردم به تولید «شراب و می» می‌پرداختند. عده‌ای از اهالی عقیده دارند شهر میمه در زمان محمدرضا پهلوی باغستان و میخانه بوده و «می» مصرفی پهلوی تأمین می‌شده‌است. مرغوبیت و خوش‌طعمی «می» حاصله از انگور باغات میمه باعث گردیده که نام قبلی این منطقه از «هرمزآباد» به «می می» محل تولید «می خوب» یا «می ماه» تغییر نام دهد. در گوشه فرش‌های دست بافت قدیمی که در این منطقه پیدا شده‌است نیز نوشته شده‌است می می. پس از گذشت زمان کم‌کم اصطلاح «می می» به میمه تبدیل گردیده‌است.[۶]

آثار تاریخی ویرایش

مسجد جامع میمه دارای قدمت زیادی است از جملهٔ آثار تاریخی دیگر می‌توان به قلعهٔ بزرگ میمه اشاره کرد که متأسفانه اثری از آن دیگر به جای نیست. همچنین این شهر دارای حمام تاریخی زیبایی مربوط به عهد صفوی بانام حمام گُرده (حمام بزرگ) است. یکی از قدیمی‌ترین قنات‌های کشور به نام قنات مزدآباد با طول ۱۸ کیلومتر که در واقع رودخانه‌ای زیرزمینی است از دامنه‌های کرکس سرچشمه گرفته و با عمق میلهٔ چاه‌هایی با ارتفاع۸۰ متر آب را که کمتر در معرض تهدیدات خشکسالی نیز قرار گرفته‌است، به باغات حاصلخیز این شهر می‌رساند. این قنات با قدمتی ۲۵۰۰ساله، به عنوان یکی از قنات‌های ایران به ثبت میراث فرهنگی یونسکو رسیده‌است. دبی آب این قنات در حال حاضر ۱۲۰ لیتر در ثانیه‌است و از نظر کیفیت، براساس آزمایش‌های انجام شده توسط کارخانهٔ زمزم مشهد دارای سختی مفید و با مقیاس آب‌های معدنی برابری می‌کند.[۷]

از محصولات کشاورزی این شهر می‌توان به گندم، انگور، سیب، صیفی جات و غیره اشاره کرد. انگور میمه یکی از خوش طعم‌ترین انگورها در کشور است که حتی انگور شیراز و تاکستان (که تنها به لحاظ شهرت شهر مشهور شده‌اند) به لحاظ طعم بعد از انگور میمه قرار دارند. جشنواره قنات و قالی نیز هر ساله در میمه برگزار می‌شود. میمه همچنین نقطه آغاز مسابقه رالی ایران است که در آبان ۱۴۰۱ و از مسیر میمه، ورزنه، گاوخونی، ندوشن، تفت، رفسنجان، بم، و چابهار می‌گذرد.

مشاهیر ویرایش

  • عبدالوهاب شهیدی خواننده در سبک سنتی ایرانی، آهنگ ساز، استاد آواز و نوازندهٔ عود (ساز) متولد ۱ مهر ۱۳۰۱
  • امرالله احمدجو نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون ایران متولد ۱ دی ۱۳۳۴ زیاد آباد میمه
  • حامد زمانی خواننده پاپ و آهنگساز متولد ۲۱ فروردین ۱۳۶۷ میمه
  • مریم توکل استادیار دانشگاه فناوری آیندهوون هلند متولد ۷ دی ۱۳۶۶ میمه
  • میرزاعلی اصغر توکلی (لایبیدی) از اساتید بزرگ قرآن
  • آیت الله سید حسن مصطفوی «ره» (خطیب)

منابع ویرایش

  1. «تاریخچه شهرداری میمه». شهرداری میمه. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ اکتبر ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۵ فوریه ۲۰۱۵. مقدار |dead-url=dead نامعتبر (کمک)
  2. «اجرای طرح هم کد سازی تلفن ثابت». وبگاه شرکت مخابرات ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.
  3. «حسینعلی حاجی دلیگانی». مرکز پژوهشها. ۲۰۱۵-۰۲-۲۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۲-۲۵.
  4. براتی، غلامرضا؛ ۱۳۹۹؛ فرهنگنامه راژی- گویش کهن ایرانی در جنوب خاوری کاشان؛ تهران؛ نشر جهاد دانشگاهی. صفحات ۱۱۹، ۶۳۳، ۸۱۹، ۹۲۹، ۹۸۳ و ۹۸۹.
  5. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام portal2.moi.ir وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  6. «وجه تسمیه میمه». پورتال شهرداری میمه. ۲۰۱۵-۰۲-۲۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ مارس ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۲-۲۸.
  7. «اعجاز قنات مزدآباد میمه». پورتال شهرداری میمه. ۲۰۱۵-۰۲-۲۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ مارس ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۲-۲۸.
  • کتاب میمه شهر درحاشیه کویر اثر محمدتقی معینیان
  • اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
  • "Maps, Weather, and Airports for Meymeh, Iran". redirect to /world/ (به انگلیسی). Retrieved 2015-02-28.