نابهنجاری برانگیختگی تناسلی مداوم

نابهنجاری برانگیختگی تناسلی مداوم (به انگلیسی: Persistent genital arousal disorder)، به صورت کوتاه‌نوشت PGAD، که پیش‌ترسندرم برانگیختگی جنسی مداوم نامیده می‌شد، برانگیختگی تناسلی خود به خود، مداوم، ناخواسته و غیرقابل کنترل در غیاب تحریک جنسی یا میل جنسی است و معمولاً توسط ارگاسم تسکین نمی‌یابد[۱] در عوض، ممکن است برای تسکین به ارگاسم‌های متعدد در طی چند ساعت یا روز نیاز باشد.[۲]

نابهنجاری برانگیختگی تناسلی مداوم
نام دیگرPGAD
تخصصسکس‌شناسی، عصب‌شناسی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

این اختلال در زنان رخ می‌دهد. و با پریاپیسم در مردان مقایسه شده‌است.[۳] PGAD نادر است و به خوبی درک نشده‌است.[۲] مقالات با نامگذاری ناسازگار است. متمایز از بیش‌فعالی جنسی است که به‌عنوان افزایش میل جنسی شناخته می‌شود.[۲]

همهگیرشناسی ویرایش

PGAD بسیار نادر است. اگرچه نظرسنجی‌های آنلاین نشان داده‌است که صدها زن ممکن است PGAD داشته باشند، مطالعات موردی مستند به حدود ۲۲ درصد محدود شده‌است.[۴][۵][۶] هیچ داده جمعیتی در مورد این اختلال وجود ندارد.[۲]

تاریخ ویرایش

اولین ارجاعات به PGAD ممکن است توصیف یونانی بیش‌فعالی جنسی باشد (که قبلاً به عنوان «ساتریازیس» و «نیمفومانیا» شناخته می‌شد) که برانگیختگی ماندگار دستگاه تناسلی را با سیری ناپذیری جنسی اشتباه می‌گرفت. در حالی که PGAD شامل فقدان میل جنسی است، بیشجنسی به عنوان میل جنسی افزایش یافته مشخص می‌شود.[۲]

اصطلاح سندرم برانگیختگی جنسی مداوم توسط محققان لیبلوم و ناتان در سال ۲۰۰۱ ابداع شد. در سال ۲۰۰۶، لیبلوم این وضعیت را به «اختلال برانگیختگی مداوم تناسلی» تغییر نام داد تا نشان دهد که احساسات برانگیختگی تناسلی با احساسات ناشی از برانگیختگی جنسی واقعی متفاوت است.[۷] این تغییر نام همچنین به این دلیل در نظر گرفته شد که به این وضعیت شانس بیشتری برای طبقه‌بندی به عنوان یک اختلال کارکردی می‌دهد.[۷]

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. David A. Gordon, Mark R. Katlic (2017). Pelvic Floor Dysfunction and Pelvic Surgery in the Elderly: An Integrated Approach. Springer. p. 259. ISBN 978-1493965540. Retrieved February 8, 2018.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:استفاده از پارامتر نویسندگان (link)
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Brian A. Sharpless (2016). Unusual and Rare Psychological Disorders: A Handbook for Clinical Practice and Research. Oxford University Press. pp. 110–120. ISBN 978-0190245863. Retrieved February 8, 2018.
  3. Kevan R. Wylie (2015). ABC of Sexual Health. John Wiley & Sons. p. 52. ISBN 978-1118665565. Retrieved February 8, 2018.
  4. r. Leiblum, Sharon g. Nathan; Nathan, S. G. (2001). "Persistent Sexual Arousal Syndrome: A Newly Discovered Pattern of Female Sexuality". Journal of Sex & Marital Therapy. 27 (4): 365–380. doi:10.1080/009262301317081115. PMID 11441520.
  5. Leiblum, Sandra (September–October 1999). "Sexual problems and dysfunction: epidemiology, classification and risk factors". Journal of Gender-Specific Medicine. 2 (5): 41–45. PMID 11252834.
  6. Markos, A. R.; Dinsmore, Wallace (November 2013). "Persistent genital arousal and restless genitalia: sexual dysfunction or subtype of vulvodynia?". International Journal of STD & AIDS. 24 (11): 852–858. doi:10.1177/0956462413489276. ISSN 1758-1052. PMID 23970620.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ Richard Balon, Robert Taylor Segraves (2009). Clinical Manual of Sexual Disorders. American Psychiatric Pub. p. 193. ISBN 978-1585629053. Retrieved February 8, 2018.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:استفاده از پارامتر نویسندگان (link)

پیوند به بیرون ویرایش