ناحور
ناحور (عبری:נָחֹור) به معنی «صفیر کشیدن» از شخصیت‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است که نامش نخستین بار در کتاب پیدایش آمده‌است. ناحور پسر سروج پسر رعو پسر فالج، پدر تارح و پدربزرگ ابراهیم بود.[۱] مادرش ملکا دختر قابر بود.[۲] ناحور با اوسکه دختر نستا و نواده اورقادیم که از نسل ارفکشاد بود، ازدواج کرد.[۳] هنگام تولد تارح، ناحور ۲۹ سال داشت. ناحور تا ۱۴۸ سالگی زندگی کرد.[۴] او هشت فرزند داشت که لابان پدر رفقه و بتوئیل پدر لیه و راحیل دو تن از ایشان بودند.[۵] با این حال برخی از مفسرین تورات پدر لابان را ناحور دیگری دانسته‌اند. نام ناحور در نسب‌نامه عیسی[۶] و نسب‌نامه محمد پیغمبر اسلام ذکر شده است.[۷]
ناحور | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۹۱۲ پ.م.  |
| درگذشته | ۱۷۶۴ پ.م. |
| فرزندان | |
| والدین |
|
پانویس ویرایش
منابع ویرایش
- عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN 9643071634
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
- ابن هشام (۱۳۶۰)، سیرت رسول‌الله صلی الله علیه و سلم، ترجمهٔ رفیع‌الدین اسحاق بن محمد همدانی قاضی، به کوشش علی‌اصغر مهدوی.، تهران: انتشارات خوارزمی، ص. ۵۱۹