ناحیه زیست‌پذیر کهکشانی
ناحیه زیست‌پذیر کهکشانی در اخترزیست‌شناسی و اخترفیزیک سیاره‌ای، منطقه‌ای از کهکشان است که حیات به احتمال زیاد در آن رشد می‌کند. مفهوم ناحیه زیست‌پذیر کهکشانی عوامل مختلفی مانند فلزینگی (وجود عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم) و نرخ و چگالی فجایعی اصلی مانند ابرنواخترها را تجزیه و تحلیل می‌کند و از آن برای محاسبه این موضوع استفاده می‌کند که کدام منطقه از کهشکان احتمال بیشتری دارد که از سیاره زمین‌سان پشتیبانی کند، طوری که در ابتدا حیات ساده در آن ایجاد شده و سپس محیطی مناسب برای تکامل و پیشرفت این حیات فراهم شده باشد. [۱] بر اساس تحقیقات منتشر شده در آگوست ۲۰۱۵، کهکشان‌های بسیار بزرگ ممکن است بیش از کهکشان های کوچکتر مانند کهکشان راه شیری به تولد و توسعه سیارات زیست‌پذیر کمک کنند. [۲] در مورد کهکشان راه شیری، منطقه قابل سکونت کهکشانی آن معمولاً فضای حلقوی با شعاع بیرونی حدود ۱۰ کیلوپارسک (۳۳٬۰۰۰ سال نوری) و شعاعی داخلی نزدیک به مرکز کهکشان است (هر دو شعاع فاقد مرزهای سخت هستند). [۱] [۳]
همچنین ببینید ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Gowanlock, M. G.; Patton, D. R.; McConnell, S. M. (2011). "A Model of Habitability Within the Milky Way Galaxy". Astrobiology. 11 (9): 855–73. arXiv:1107.1286. Bibcode:2011AsBio..11..855G. doi:10.1089/ast.2010.0555. PMID 22059554.
- ↑ Choi, Charles Q. (21 August 2015). "Giant Galaxies May Be Better Cradles for Habitable Planets". Space.com. Retrieved 24 August 2015.
- ↑ Prantzos, Nikos (2006). "On the "Galactic Habitable Zone"". Space Science Reviews. 135 (1–4): 313–22. arXiv:astro-ph/0612316. Bibcode:2008SSRv..135..313P. doi:10.1007/s11214-007-9236-9.