نبرد فیلیپی (انگلیسی: Battle of Philippi) نبرد بین نیروهای مارک آنتونی و آگوستوس _ اعضاء تریوم ویرات دوم _ و رهبران قتل ژولیوس سزار یعنی مارکوس یونیوس بروتوس و گایوس کاسیوس لونگینوس در ۴۲ سال قبل از میلاد مسیح بوده‌است. این نبرد شامل بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ مرد در یکی از بزرگترین جنگ‌های داخلی روم بود که شامل دو درگیری در غرب شهر باستانی فیلیپی بود. در نتیجه این جنگ باقی مانده سپاه جمهوری شکست می‌خورد.[۳] و پس از مدتی اندک موجب سقوط جمهوری روم و برپایی امپراتوری آگوستوس و پیدایش امپراتوری روم می‌شود.

Battle of Philippi
بخشی از Liberators' civil war

Location of Philippi
تاریخ3 and 23 October 42 BC
موقعیت
نتایج Decisive Second Triumvirate victory; end of the Liberators' civil war
تغییرات
قلمرو
Eastern provinces of Roman Republic given to Mark Antony, Ptolemaic Egypt and Parthia end their support for the Liberators
طرف‌های درگیر
Second Triumvirate قتل ژولیوس سزار، controlling the Eastern provinces of Roman Republic
Supported by پادشاهی بطلمیوس and the شاهنشاهی اشکانی (cavalry force)[۱]
فرماندهان و رهبران
مارکوس آنتونیوس
آگوستوس
مارکوس یونیوس بروتوس اعدام‌شده
گایوس کاسیوس لونگینوس اعدام‌شده
Allienus (Unknown)
Serapion (Retreats to Tyre)
قوا

53,000–108,000[۲]


40,000–95,000 infantry in ۱۹ لژیونر[۲]
13,000 cavalry[۲]

60,000–105,000[۲]


40,000–85,000 infantry in 17 legions[۲]
20,000 cavalry[۲]
تلفات و خسارات
16,000 killed (3 October) 8,000 killed (3 October)
Surrender of entire army (23 October)

پیش زمینه ویرایش

پس از ترور سزار، دو توطئه گر اصلی، بروتوس و کاسیوس، که به عنوان آزادی خواهان و رهبران جمهوری خواهان نیز شناخته می شوند، ایتالیا را ترک کردند. آنها کنترل تمام استان های شرقی از یونان تا سوریه و پادشاهی های شرقی را به دست گرفتند. در روم، سه رهبر اصلی سزارین (آنتونی، اکتاویان و لپیدوس)، که تقریباً تمام ارتش روم را در غرب کنترل می‌کردند، مخالفان درون مجلس سنا را درهم شکستند و سه‌گانه دوم را تأسیس کردند. یکی از اولین وظایف آنها نابودی نیروهای آزادی خواه بود، نه تنها برای کنترل کامل روم، بلکه برای انتقام مرگ سزار.

منابع ویرایش

  1. Bivar, H.D.H (1968). William Bayne Fisher; Ilya Gershevitch; Ehsan Yarshater; Richard N. Frye; John Andrew Boyle; Peter Jackson; Laurence Lockhart; Peter Avery; Gavin Hambly; Charles P. Melville (eds.). The Cambridge History of Iran. Cambridge University Press. p. 57. ISBN 0-521-20092-X.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ Goldsworthy 2010, p. 252.
  3. تاریخ تمدن، نوشته ویل دورانت ، جلد سوم، ص236.

پیوند به بیرون ویرایش