ازدواج بهائی: تفاوت میان نسخه‌ها

در تعالیم بهائی روابط جنسی تنها در چارچوب ازدواج و فقط بین زن و شوهر تعریف شده‌است.<ref>{{یادکرد|فصل=یادداشت‌ها و توضیحات|سال=۱۹۹۲|ناشر=Bahá'í Publishing Trust|شابک=0-85398-999-0|صفحه=1۹۴|نویسنده=[[بهاءالله]]|کتاب=[[کتاب اقدس]]|شهر=Wilmette, Illinois, USA}}[http://reference.bahai.org/fa/t/b/KA/ متن کتاب]</ref> آموزه‌های بهائی پیروان این آئین را به پاکدامنی و رعایت موازین اخلاقی قبل از ازدواج و وفاداری کامل به همسر بعد از ازدواج توصیه می‌کند.<ref name=":1"/>

 

مخالفان بهائیت می‌گویند که پایه‌گذار [[بهائیت]]، پیروانش را از ازدواج با محارم، منع نکرده‌است و بهائیان حق دارند که به جز همسر (یا همسران) پدرشان، با هر کس دیگری ازدواج کنند؛ استناد این افراد به آیه‌ای در کتاب اقدس است: «قَد حُرّمت علیکم ازواجَ آبائِکم (بر شما همسران پدرانتان حرام شد)» (اقدس، بند ۱۰۷)؛ اینان ادعا می‌نمایند که بهاءالله صرفاً از همسر پدر، نام برده و ازدواج با او را حرام اعلام نموده‌است و سکوت او در برابر حکم ازدواج با سایر محارم، نشان دهنده اجازه او برای انجام چنین ازدواجی است. آیهٔ بالا در کتاب اقدس، منع ازدواج با همسر پدر را اثبات می‌کند؛ اما اثبات این ممنوعیت، دلیلی بر مُجاز بودن ازدواج با سایر محارم نیست. [[عبدالبهاء]] در این باره نوشته‌است: «صراحت این حکم دلیل بر اباحت (مجاز بودن) دیگران نه».<ref name=":2">{{یادکرد کتاب|عنوان=قاموس کتاب اقدس|نام خانوادگی=محمد حسینی|نام=نصرت|ناشر=Century Press P/L|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref> در قرآن هم آیه ای در رابطه با منع چند همسری برای زنان وجود ندارد و تنها مردان از اختیار بیش از ۴ همسر منع شده‌اند. اما این موضوع دلیلی بر تجویز ضمنی این رفتار برای زنان مسلمان در قرآن نیست. عبدالبهاء،<ref name=":2"/> شوقی افندی (دستخط شوقی افندی در جواب نامه‌ای به تاریخ ۱۹ می ۱۹۲۷) و بیت‌العدل اعظم (پاسخ به نامه ۲۷ نوامبر ۱۹۸۴) به حرام بودن ازدواج با محارم تأکید کرده‌اند.